هربار که دیگران دلمو میشکونن،
شروع میکنم به حرف زدن با خودم.
به بد و بیراه گفتن به خودم.
پیش خودم اعتراف میکنم به احمق بودنم.
میگم دیگه مهربون بودن،تعطیل.
دیگه ساده بودن، تعطیل.
دیگه مهم بودن حال دیگران برام، تعطیل.
دیگه کمک کردن به حل مشکلات دیگران، تعطیل.
دیگه خوب بودن، تعطیل.
از امروز منم میشم آدم بده.
ولی نمیدونم چرا نمیشه...
نه که نتونما....
ولی انگار یه حسی جلومو میگیره.
یه حسی بهم اجازه نمیده آدم بده داستان باشم...
