در عبارت سجده زیارت عاشورا می خوانیم :
«اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشَّاکِرِینَ لَکَ عَلَى مُصَابِهِمْ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى عَظِیمِ رَزِیَّتِی اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی شَفَاعَةَ الْحُسَیْنِ یَوْمَ الْوُرُودِ وَ ثَبِّتْ لِی قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَکَ مَعَ الْحُسَیْنِ وَ أَصْحَابِ الْحُسَیْنِ الَّذِینَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَیْنِ علیه السلام»
زیارت عاشورا حدیث قدسی است و اولین کسی که از اهل بیت علیهم السلام متن زیارت عاشورا را برای عموم مردم خواند ، امام باقر علیه السلام است که فرمودند :
پدرم از پدرش و ایشان از جد ما پیامبر (ص) و ایشان از جبرئیل و جبرئیل از خداوند متعال نقل کردند که خداوند فرمود :
*السلام علیک یا أبا عبدالله* یعنی متن زیارت در بین اهل بیت علیهم السلام بوده است. روایت وارد شده که : سیدالشهدا در روز عاشورا دو بار زیارت عاشورا را قرائت کردند ، این خیلی مهم است ؛ یک بار سیدالشهدا بین نماز ظهر و عصر روز عاشورا از ابتدا تا انتهای زیارت را خواندند و یک بار از صبح عاشورا تا غروب عاشورا بنا بر مناسبتی تکه ای از زیارت عاشورا را خواندند ؛ این مطلب از یک جنبه بسیار با اهمیت است و قابل ذکر در روضه هاست ، آن مرتبه ای که کامل خواندند بین الصلاتین بود ، اما یک باری را که تکه تکه خواندند تمام فرازهای زیارت عاشورا خوانده شد جز این فرازی که الان سجده دارد ، در این فراز دیگر حضرت به شهادت رسیدند .
شما سجده های آیات قرآن را نگاه کنید یا سجده واجب هستند یا سجده مستحب و در تمام این موارد چه واجب و چه مستحب ، کلمه سجده در تمام این آیات ذکر شده است ، شما این فراز انتهایی زیارت عاشورا را می خوانید در حالی که هیچ کلمه سجده ای در آن ذکر نشده است .
و سجده مستحب هم است ، نه سجده واجب ؛ چرا بدون ذکر کلمه سجده ، ما سجده می کنیم .
جواب در این روایت آمده است که از ابتدا ، این فراز سجده نداشته است ، یعنی از ابتدا که این زیارت به وسیله حدیث قدسی بر پیامبر (ص) وارد شد ، سجده نداشته است و سجده آن در روز عاشورا به وجود آمده است که سیدالشهدا از صبح روز عاشورا بنا به مناسبتی فرازی از زیارت را می خواندند و این فراز سجده خوانده نشد تا زمانی که آن ملعون لعین بالای سر حضرت آمد تا سر مبارک ایشان را از تن جدا کند از جلو نتوانست سر را جدا کند ، پیکر را برگرداند و سر را از قفا جدا کرد ؛
وارد شده است که وقتی پیشانی حضرت به خاک افتاد حضرت این فراز انتهایی را شروع کرد و فرمود :
«اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشَّاکِرِینَ» و این خیلی مهم است و به این علت این فراز سجده دار شده است ؛امام در حال سجده عرضه می دارند : اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُحَمْدَ الشَّاکِرِینَ؛ هم علت سجده دار شدن مشخص است ، و هم اینکه حضرت در چه حالی بوده اند؟
نه در حالی که حضرت علی اکبر یا علی اصغرشان را از دست داده اند یا از اسب افتاده اند ، در حالی حضرت به اینجا رسیده که به پیکر بی جان حضرت رحم نمی کنند و می خواهند سر حضرت را از بدن جدا کنند .
در این حال حضرت شاکر و حامد خداوند است .
اینجاست كه صبر سيدالشهدا، ستودنی ميباشد .
*اللهم الرزقنا توفیق زیارت الحسین علیه السلام فی الدنیا*
*و شفاعت الحسین علیه السلام فی الاخرة*
*ان شاء الله*
