دلم گرفته

وای چقدر شرایطت شبیه منه الان منم به همین فکر میکردم

سلام.خیلی واستون ناراحت شدم. خیلی خسته میشی. شغلتون هم باید همیشه حواستون باشه چیزی اشتباه نشه.

نمیشه یه زن سن بالا بگیری، از اینا که مسنن و همسرم ندارن، که هر وقت لازمت شدبیاد؟حقوقش به ازای هر بار که میاد حساب کنی؟ مثلا روزی صدوپنجاه تومن. ماهی بیست بار بیاد میشه سه میلیون. که ارزش داره. اگرم شد کمتر بگیره.

این دیگه سخت شد. پس چه جوری استراحت کنی؟ 

خب شیفت روز نمیشه بهت بدن، بچه ها برن مهد؟

آشنایی، پارتی چیزی... که تا یکی دو سال شیفت روز باشی

عزیزم بنظرم مسکلاتت اینقد زیاد نیست که آرزوی مرگ می‌کنی 

اگه مشکلات منو داشتی چی؟؟؟

فقط این همه ناراحتی برای اینکه یه روز نتونسته بچه هارو نگه داره،؟؟

اونم عذر موجه که پیش باباش بوده بیمارستان ؟؟

حالا یه شب این همه سروصدا و دعوا و آرزوی مرگ و فلان ندارع که !!!!

اگه مشکلات منو بدونی ،،،،

بدونی چه شوهر عوضی دارم !!!!

باز خوبه برات بچه هارو نگه میداره 

شوهر من تا حالا یه ساعت بچه رو نگه نداشته ،،،،،یه آدم کند اخلاقه ،،،بی فرهنگه ،،،خاله زنک کثافت

من باشم قید کارمو میزنم تا بچه هام یکم بزرگتر بشن و حداقل یکم از پس خودشون بر بیان...

اینهمه فشار رو الکی به خودت تحمیل نکن، شوهرت میره پی خوش خوشانش و بار مالی زندگی رو انداخته رو دوش شما!!!

البته سر کار نری خودت هم تو سختی مالی قرار میگیری اما شاید اعصابت آرومتر بشه اینطوری (بچه ها بیشتر از یه مادر پولدار، یه مادر با اعصاب نیاز دارند... بیخیال کارت شو یه مدت)

این راه نجات نیست، حداقل راه نجات شما نیست... باور کن سودشو شوهرت میبره و هی به جای اینکه یکم دل بده به زندگیش، بیشتر اوقات فراغت پیدا میکنه و شمام هی عصبانی تر میشی از دستش و سعی میکنی کمتر خونه باشی و ببینیش و اینجوری بچه هاتم میشن لنگه باباشون (یا هر کسی که تو بچگی داره ازشون نگهداری میکنه!!!)

برا افسردگیت دارو بخور ولی حداقل بچه هاتو تحت نظر خودت تربیت کن که چند وقت دیگه بچه هات هم نشن یه عامل استرس برات...

یه چیز دیگه هم بگم: شما شاید بتونی یه روزی از شوهرت و خانوادش که مایه ی عذابتن جدا بشی، اما اگر بچه هات بد باشن، اونا رو دیگه نمیتونی طلاق بدی و جدا بشی ازشون، پس از الان خوب فکراتو بکن و سختی های این دوران رو به جون بخر تا بعدا به سختی بیشتر نیوفتی...