من شاغلم، ولی کوهی از مشکلات مالی رو دوشمه، همه چی با خودمه، احساس میکنم زن بودن یادم رفته، همش کار میکنم، خانواده سنتی دارم، بامن خوب نیستن، کلاارزش زنو تو این میدونن که شوهر داشته باشه، چندساله دارم بی احترامی میبینم، خیلی تو مهمونیا دعوتم نمیکنن حتا خواهر برادرای خودم زیاد تحویلم نمیگیرن، خودم هزارتا مشکل مالی دارم از نظر عاطفی تنهام، خانواده حامی و مهربونی ندارم
گاهی دلم میخاد یه مرد تو زندگیم باشه کمکم کنه، دوسم داشته باشه، کنارم باشه، ولی بازم میترسم، همش میگم نکنه مثل شوهر سابقم باشه
هیچکس نمیدونه بمن چی گذشته
تو بدترین موقعیتا خانوادم تنهام گذاشتن
یه شوهر عوضی داشتم خیلی اذیتم کرد
خانوادم حمایتم نکردن وگرنه قبل از بچه دار شدن جدا میشدم
بعدم که بچه دار شدم مجبور شدم به خاطر بچم زندگی کنم
ولی انقد زندگیم بد بود دیگه نتونستم تحمل کنم، مهرمو بخشیدم جدا شدم
بعدش همیشه تنها بودم، خیلی کار کردم که از نظر مالی مستقل باشم، کارایی که در شانم نبوده ولی مجبور بودم،یوقتایی یادم میفته اشکم سرازیر میشه
چرا سهم من از خوشبختی انقدر کمه
لعنت به خانواده ای که پشت دخترشون نمیشن نیستن من خودم یکی از همین قربانیهای خانواده خیرندیده ام هستم مخصوصامادرم که دعامیکنم همه بدیها وتبعیضهایی که بین من وبقیه بچه هاش گذاشت وباعث شدبخاطره فرار ازخونه تصمیم غلط بگیرم برای ازدواج خداهمه بدیهاشه جواب بده واقعا درحقم کوتاهی کرد فرق گذاشت مادره بی وجدانم الانم چپ وراست میره برای خودش کربلا باپولاش وتوی چشم من زل میزنه که خدا دوستم داره که کربلا هرسال نصیبم میکنه بااینکه میدونه حق منه توی دنیا ضایع کرده
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
