کسایی که مادر ندارن وقتایی که دلشون میگیره یا مثلا بهشونن نا حقی میشه و زور میگن چیکار میکنن؟بعد دو سال هنوز عادت نکردم دلم میخواد وقتی گریه میکنم بیاد بغلم کنه بگه مگه من مردم گریه میکنی هرچی بخوای برات میخرم گریه نکن فقط امروز با همسرم بحثمون شد حتی کسیو ندارم براش تعریف کنم یکم خالی شم وقتی کسی از دوستا یا اشناهاتون با مادرش حرف میزنه دلتون نمییگیره؟
از نه سالگی عادت کردم کلمه مادرم واسه ام نا اشنا هست نبود مادرم به من و بقیه خواهرام و برادران ضربه بدی زذ که تا اخر عمرمون باید بسوزیم
تازگیا اسم مادر کنارم میاد دلم میترکه همسایممون اونروز مادرش براش شیر و خوراکی فرستاده بود تا دیدم دلم ترکید دو روزه مریضم جاریم هر موقع با مادرش پیش من حرف میزنه دلم صد تیکه میشه میگم اخه خدا قهرت نگیره اینهمه سختیم خوب نیست اخه منکه سنی ندارم
۲۳ این چند ماهه خیلی بیشتر از بقیه وقتا سختمه هی احساس میکنم یه چیزی کمه هیچکسم نیست باهاش درد دل کنم بتونم حرفامو بهش بزنم از بچه دار شدن بی نهایت میترسم از ادامه زندگی مشترک نا امید شدم خیلی بده فقط و فقط کسایی که مهدرشون هست پیششونه قدرشو بدونین از ثانیه به ثانیه بودنش استفاده کنین بخدا مادر تنها موجود روی زمینه که با هیچی هیچی جاش پر نمیشه 😔😔😔😔
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
54 ثانیه پیش
54 ثانیه پیش
55 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
