توی این شرایط منتظر کسب تکلیف و نظر ایشون برای گِله از رفتار خانواده اش که باعث ناراحتیم شده نمیمونم. و حرف و دلیل ناراحتیم رو خیلی شفاف میگم. حتی منتظر ترتیب اثر و برخورد ایشون نمیمونم. خودم تصمیم میگیرم با افرادی که باعث ناراحتی من شدن اون هم به دفعات، چه برخوردی داشته باشم. بچه نیستم که ایشون بخواد قیّم من باشه . و البته قبل از هر تصمیمی مطمئن میشم که اون فرد یا افراد ، بی منظور باعث ناراحتی من نشده باشن و بقول معروف سو تفاهم نشده باشه. اگر چند بار تکرار بشه و به یقین برسم که هدفشون توهین یا بی حرمتی به منه، قطعا تصمیم درست برای تغییر در روابطم باهاشون رو میگیرم . برامم مهم نیست که کی از تصمیمم خوشحال بشه یا کی ناراحت. چون اگر من بخودم احترام نذارم هیج کس دیگه ای هم نمیذاره. پس هر کسی اول خودش باید حرمت خودش رو حفظ کنه و جلوی بی احترامی دیگران به خودش رو بگیره.