.
شبهه شماره468
📌چرا در قران امده که زنان را می توانیم بزنیم؟
📌پاسخ شبهه👇👇👇
#زدن_زنان
آیه مورد نظر به شرح زیر است:
ُ وَ اللاَّتي تَخافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَ اهْجُرُوهُنَّ فِي الْمَضاجِعِ وَ اضْرِبُوهُنَّ فَإِنْ أَطَعْنَكُمْ فَلا تَبْغُوا عَلَيْهِنَّ سَبيلاً إِنَّ اللَّهَ كانَ عَلِيًّا كَبيراً (1)
و آن دسته از زنان را كه از سركشى و مخالفتشان بيم داريد، پند و اندرز دهيد! (و اگر مؤثر واقع نشد،) در بستر از آنها دورى نماييد! و (اگر هيچ راهى جز شدت عمل، براى وادار كردن آنها به انجام وظايفشان نبود،) آنها را تنبيه كنيد! و اگر از شما پيروى كردند، راهى براى تعدّى بر آنها نجوييد! (بدانيد) خداوند، بلندمرتبه و بزرگ است. (و قدرت او، بالاترين قدرتهاست.)
بنابراين آیه ، تنها مورد تنبيه، نشوز زن است.
نشوز آن است كه زن در مقابل تکليف اختصاصياش در تأمین جنسی شوهر، بدون هيچ عذر موجهي سرپيچي نمايد.
اگر زني از انجام كارهاي خانه، بچه داري و... سرباز زند شارع مقدس هيچ حقي براي مرد در برابر آن قرار نداده و لذا مرد نميتواند در اين موارد واكنش نشان دهد.
آيه فوق در مورد بسياري از مسائل اختلافي زوجين ساكت است و هيچ حقي براي مرد در برابر آن قرار نداده جز در مورد تأمین نیاز جنسی همسر كه زن با پيمان ازدواج، تعهد به آن را ملتزم شده است.
نشوز امري برخلاف حقوق مرد است و براي رويارويي با آن بهترين راه اين است كه پيش از مراجعه به ديگران، مشكل را در داخل خانه حل نمود، ولي اگر چنين چيزي ميسر نبود
آنگاه نوبت به خارج از منزل و دخالت دادن ديگران ميرسد كه در آيه بعد سالم ترين راه آن عنوان شده است.
حل مسأله نشوز در داخل خانه نيز به اشكال مختلفي انجام پذير است و جالب اين است كه خداوند از ملايم ترين راهها شروع نموده و در صورت تأثير گذاري آن ، مراتب بالاتر را اجازه نداده است.
از اين رو در مرتبه اول سفارش به پند و اندرز نموده است.
چنين روشي حكيمانه ترين شيوه در حل مشكلات زوجين است.
ليكن اگر زني در برابر اندرزها و نصايح شوهر سر تسليم فرود نياورد و همچنان برسرپيچي ازحقوق زوج پايداري ورزيد چه بايد كرد؟❓
در اينجا نيز آيه , راه دومي را پيشنهاد نموده است كه از حد برخورد منفي عاطفي بالاتر نميرود و آن خودداري از همبستر شدن با وي ميباشد.
دراينجا نيز اگر مشكل حل شد ديگر كسي حق پيمودن راه سوم را ندارد، امّا اگر زن درچنين وضعيتي نيز سرسختي نشان داده و حاضر به تأمين حقوق طرف مقابل نگرديد چه بايد كرد؟
در اينجا چند راه قابل تصور است:
أ) در مقابل نشوز زن به کلي ساکت بود يعني مرد حقوق خود را ناديده انگارد هر چند ساليان دراز اين برنامه ادامه يابد.
چنين چيزي براساس هيچ منطقي قابل الزام نيست و اختصاص به مرد هم ندارد، يعني درهيچ يك از نظامهاي حقوقي جهان نميتوان صاحب حقي را مجبور كرد در برابر حقوق خود ساكت شود و دم نزند، يعني از نظراخلاقي،
آن هم درموارد خاصي ميتوان چنين توصيهاي نمود ولي نبايد بين مسأله حقوقي و اخلاقي خلط كرد.
از طرف ديگر نشوز زن اقسامي دارد كه برخي از آنها مسلّماً به زيان خود او هم تمام ميشود و بر مرد لازم است كه به عنوان مدير كانون خانواده، كنترل هدايتگرانه و سازنده بر رفتار زن داشته باشد.
ب) راه ديگر آن است كه مرد از هر طريق ممكن حقوق خود را به دست آورد.
چنين چيزي را هرگز شارع اجازه نميدهد و براي گرفتن حق، روشهاي معيني وضع نموده، زيرا در غير اين صورت ممكن است به زن ستم شود و انواع مفاسد و مظالم ديگر به بار آيد.
ج) راه ديگرآن است كه مرد با مراجعه به ديگران اعم از مراجع قضايي يا افراد ذي نفوذ ديگر ، حقوق خود را بگيرد.
چنين چيزي اگر چه ممكن است حق مرد را تأمين كند ولي هنوز با وجود امكان حل مشكل در داخل خانه ، بهتر است چالش به بيرون كشيده نشود، زيرا فاش کردن مسائل داخل خانه آسيبهاي فراواني براي خانواده به بار ميآورد كه در اينجا جاي ذكر آن نيست،
لذا خداوند حكيم راه ممكن را پيشنهاد مينمايد.
د) راه ديگر آن است كه مرد اندكي قاطعانه تر از برخورد منفي يا عاطفي برخورد نمايد.
ازاين رو قرآن مجيد به عنوان آخرين راه حل ممكن در داخل خانه مسأله «ضرب» را مطرح نموده است.
البته اين مسأله نيز حدودي دارد كه هرگز با آنچه در اذهان عمومي يا تبليغات مسموم مطرح ميشود، سازگاري ندارد.
درباره حدّ و چگونگي زدن، علامه مجلسي (ره) در بحار الانوار، ج 104، ص 58 روايتي از فقهالرضا (ع) نقل نموده است كه «والضرب بالسواك و شهبه ضرباً رفيقاً؛
زدن بايد با وسايلي مانند چوب مسواك و امثال آن باشد»
آنهم با مدارا و ملايمت.
ظاهر روايت فوق به خوبي نشان ميدهد كه «ضرب» بايد در پايينترين حد ممكن باشد و هرگز نبايد اندك آسيبي بر بدن وارد كن
