یه دردایی هست که وقتی تو عمقش سفر کنی لال میشی جز سکوت نه چیزی میشنوی نه میتونی بگی تو این لحظه تو با تمام وجود تمام میشی این سناریو ادامه داره میمیری زنده میشی میمیری زنده میشی میمیری زنده میشی اگه دق نکنی شاید یه روز موفق شدی و سر شدی
وای 💔
یه دردایی وقتی زیاد تکرار بشن به مرور زمان برات عادت میشه و باهاش کنار میای سرد میشی اولش سخته جون میکنی این بستگی داره مشکلت دردت چقدر باشه با توجه به اندازه ظرفیت و شدت اون مشکل درد میکشی وقتی برات عادی شد تو نسبت به گذشته ات قوی تر میشی و راحت تر با همچین موضوعی کنار میای اگه به مرحله ای برسیم مشکلات اگه روبروش وایسی و طاقت بیاری عاقل تر پخته تر قوی ترت میکنن
چندسالته؟ من دارم یواش یواش یاد میگیرم خیلی دارم اذیت میشم پخته شدن یهویی اتفاق نمیفته فقط با معجزه میشه یواش یواش رو خودت کار کن اگه نمیتونی دونه دونه عیب هاتو برطرف کن یکم زمان میبره من یه شخصیت وابسته بودم که تلخی و مشکلات زندگی یادم داد رو پای خودم وایسم و محتاج احدی به غیر خدا نباشم با آدما به گرمی رفت و آمد داشته باشم اما بهشون وابسته نباشم چون همه رفتنی ان به دارایی های زندگی ام وابسته نباشم چون ممکنه یه روزی از دستشون بدم کلا تا زمانی که هستن استفاده میکنم اما همزمان اینو به خودم یادآوری میکنم دل نبندم که نبودش آزارم بده زندگی بدون وابستگی یعنی آرامش لذت آزادی 😍
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
22 ثانیه پیش
22 ثانیه پیش
24 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
