عملکردش اینجوریه که
شما اول یه حالتی رو که دوس داری تجربه کنی رو تجسم میکنی با جزئیات
مثلا اگه میخای شخص مورد علاقتو تو مغازه ببینی باید همینو تجسم کنی تجسم کنی الان تو مغازه ای اون شخصم اومد تو مغازه
هر چی بیشتر به جزئیات فک کنی احتمال واقعی شدنش بیشتره
باید تصور کنی که اون حالتو همین الان داری
یعنی فعل هایی که استفاده میکنی باید مال زمان حال باشه
نباید بگی من این شخصو تو مغازه خواهم دید باید بگی من این شخصو همین الان میبینم که مثلا داره پفک میخره
بعد که تجسمش کردی باید تجسم خودتو باور کنی و بعدش به کل دیگه به این موضوع فکر نکنی
درواقع تجسم میکنی و بعد رهاش میکنی