خسته شدم از اینهمه کینه و نفرت نسبت بهشون..قلبم سیاه شده
ببخشید طولانی میشه
من قبل بچه هم نمیگم خوب بودن ولی رفتاراشون برام مهم نبود ولی بچم که دنیا اومد اینقدر اذیتم کردن که صداشون میشنیدم گر میگرفتم دستو پام میلرزید قلبم تند میزد بخاطر اینکه صبح و شب خونمون بودن یا بچه رو میبردن ...بچم کولیک و گوش درد داشت مدام گریه میکرد مادر شوهرم بچم نمیداد ارومش کنم یک ماه بیشتر که گذشت دیگه شوهرم و خواهرش بهش میگفتن بچه رو بده مامانش بهتر اروم میشه ولی باز نمیداد...بچم از گریه سرخ میشد ولی نمیدادش بهم...
ای خواهر من میبینمشون بدنم کهیر میزنه متنفرم ازشون ولی کوتاه نمیام حتما انتقام میگیرم همه ی کارتشونو تلافی میکنم صدرصد
حتی تا یک ماهگیش مادرشوهرم رو تختمون میخوابید بچه هم میذاشت کنارش منم باید اون کنار تخت میخوابیدم هیچ وقت اون روزا و شبا یادم نمیره
الان سالی یکبارم دور هم جمع نمیشن ولی بچم کوچیک که بود هر روز دورهمی داشتن تو دور همی هم دیگه اصلن بچمو نمیدادن حتی شیر میخواستم بدم بهش مادرشوهرم میگفت شیر نمیخواد اینقدر شیرش نده
برای خانواده شوهر فقط یه نسخه جواب میده فاصله گرفتن و رسمی بودن و رفتار محترمانه
