مجبورم تودنیای خیالی زندگی الکی خودمومجسم میکنم که دارم میرم تهران مبل وفرش ولوازم خونگی بخرم والکی واسه یه لحظه هم شده سعی میکنم خوشحال شم به خداواسه بعضی وسایلی که توخونه واجبه وسایل جهازموکه بدردنمیخورن یواشکی میفروشم ویه چیزدیگه میخرم
صورتمونوباسیلی سرخ نگه میداریم
والاهرچی درمیاره خرج برادرمعتادوخانوادش میکنه وبه مامیرسه میگه ندارم گاییدی منودیگه هرروزمیگه رب بخرفلان بخراگه حرفم بزنم میگه اَن برادرمونخورمستراح فاضلاب بگم برم مغازه ای جایی کارکنم میگه فاحشه ای نمیزاره جایی برم ۱۷ساله توخونم مگه اینکه کاری پیش بیادمجبورباشم برم بیرون تازه وقت وبی وقت بهم شک میکنه که تودزدی وداری منومیچاپی نهنگ اندازه ی توغذابخوره پاره میشه پدرومادروبرادروخواهرهم ندارم توکودکیم فوت شدن
به دنیااومدم مادر۲۰سالم سرزایمان فوت کرد۲ساله شدم بابام که داشت میرفت مدرسه واسه تدریس تصادف کردوفوت کردپیش مادربزرگ پدریم بودم که تو۸سالگیم فوت شدوپیش فامیل بزرگ شدم بافقروبدبختی وحقوق پدرموکه برام پس اندازشده بودخرج جهازموعروسی ویه تیکه زمین کوچیک شد۱۷سالگی ازدواج کردم وبلایی نبوده که شوهرموخانوادش سرم نیاورده باشن هیچ کلمه ی زشتی توجهان وجودنداره که شوهرم بهم نگفته باشه روزی نیست که گریه نکنم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
