سلام
اول اینکه این اتفاق خیلی ناراحت کنندس هم واسه فرزندتون هم واسه شما که مادرش هستین .
متاسفانه فرهنگ بعضی چیزا ها مثل احترام گذاشتن هنوز جا نیفتاده ولی خیلی ها به دور از شخصیت هستن .
دوم اینکه مسئله فرزند شما نیاز به گفتار درمانی داره نه یک یا دو جلسه باید مداوم و مستمر باشه.
کنار اون پیگیری شما هم خیلی لازمه .
شما باید خودتون مشاور و معلم دوم فرزند خودتون باشین نه جلوش با گریه ضعفشو نشون بدین. دختر شما هم به اندازه ای نشون دهنده زیبایی و عواطف و احساسات خداست .
دوم اینکه این محدودیت نیست که نگران آیندش باشین از لحاظ شغلی .
اما خودتون باید رفتار درستی داشته باشین با یه بچه چهارماهه و قطعا خوب میشه اگه خوب نمیشد گفتار درمانی وجود نداشت خیلیا هستن که خوب میشن
با دوجلسه هیچ آموز هیچ آشپزی آشپز نشده هیچ معلمی معلمنشده. هیچ بدن سازی بدن ساز نشده بلکه با استمرار به خواسته های خودشون میرسن .
پس حتما یه مرکز خوب ثبت نام کنین و پیگیر باشین .
بعد اینکه خودتون توی خونه دورش رو عروسک بچینین و شرایط رو طوری کنین که مجبور باشه باهاشون ساعت ها حرف بزنه.
خودتون باهاش حرف بزنین و اصلا آهنگ بخونین .
تشویقش کنین بهوخوب شدن
حتی اگه تغییر نکرد شما بهش بگین چقدر امروز بهتر شدی .
از استرس دورش کنین خیلی خیلی این موضوع مهمه
استرس و ترس عامل اصلی این اتفاق هست
تا جایی که میتونین نه عصبیش کنین نه بهش استرس وارد کنین هم اینکه تا جایی که میتونین باهاش صمیمی باشین که خیلی بهتون اعتماد کنه و طوری پشتش باشین که از ترس دور باشه .
ساعت ها باهاش حرف بزنین
و نزارین روحیش از دست بره
شما مادری و دخترتو بهتر از ۱۰۰ تا روانشاس میشناسی.
که انشالله آرزو میکنم تا ۱ سال یا ۲ سال دیگه از خودتون بهتر حرف بزنه😁❤