من خودم همین تابستون اومدم سر خونه زندگیم خانواده شوهرم به شدت پولدارن برام عروسی نگرفتن حتی یه دست حوله هم برامون نگرفتن شوهرمم یه چن ماه بیکار بود من ازش هیچی نمیخواستم بعد چن ماهش باردار شدم میرفتیم بیرون هوس یه چیزی میکردم ولی بهش نمیگفتم😭
خورد و خوراک که هیچی
وقتایی که بابام بود خوب بودا(بابام کارش یه شهر دیگه بود)ولی امان از وقتایی که نبود،مثلا خرجی برا سه هفته میداد و میرفت،یهو فرداش یه مشت مهمون میومد نصفشو میخورد و میرفت،دیگه ما باید تا اومدن بابام که مشخص نبود کی هس با همون مقدار پول سر میگردیم،میشد صبا نون با چای شیرین داشتیم
یادمه یه روز داشتم میرفتم مدرسه صب بود برفم میبارید بابام جلوی در حیاط بود گفتم بابا پول بده مداد بخرم گفت ندارم گفتم خب مداد ندارم دست کرد جیبش نشون داد واقعا چیزی نداشت حتی پول نونی رو که گرفته بود و قرض گرده بود 😓😓اون روز هنوز جلوی چشممه
دقیقا
یه شب با شوهرم داشتیم میگفتیم،اخه شوهرمم بدتر از ما بود وضعیتشون،خیلی حسرت ها به دل داریم،شاید الان تک تک اون نیازها رو بتونیم براورده کنیم ولی چه فایده؟هرچیزی یه دورانی داره،الان دیگه اون لذت رو بهمون نمیده،لباس خوب غذای خوب،اون حسرت همیشه سرجاشه
شوهرم میگه دفتر نقاشی نداشتم،میگفت چه نقاشیای قشنگیم میکشیدم ولی معلمشون بهش صفر میداده و زیر نقاشیش مینوشت لطفا برای فرزند خود دفتر نقاشی تهیه کنید
اینقدر دلم میسوزه وقتی فکرشو میکنم به یه بچه اینو بگی
اوووه معلما که هیچی دیگه
داداشم تعریف میکرد یه خانواده ای بودن خیلی فقیر بودن،پسرشون کفش نداشت با دمپایی میومد مدرسه،مدیرشونم این پسرو اینقدر کتک میزد میگفت با دمپایی میای مدرسه😔اصلا اون دوران کجا دوران بچه های الان کجا
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
