بالاخره یه روز ول میکنم و میرم حتی شده به قیمت ندیدن دخترم تا آخر عمر

تاپیکاتو خوندم 

اون فقط دوستت داره 

شاید بلد نیست ولی خیلی دوست داره 

استارتر عزیز من از مشکلات زندگیت خبر ندارم و نمیخوامم با این‌چند خطی که تعریف کردی قضاوت کنم.. من فقط یه چیز رو میدونم اونم این که یه مادر تحت هیچ شرایطی نمیتونه دل از بچه‌اش بکنه،  شاید الان به خاطر وضعیت روحیت این حرفو بزنی و خدای نکرده هم عملیش کنی.... اما مطمئن باش یه روزی، یه جایی آرزو میکنی برگردی به عقب تا فقط بتونی دوباره بغلش کنی.. عزیزم شما که فکر میکنی با رفتن چند روز خونه پدرت حالت بهتر میشه( حالا به هر دلیلی همسرت نمیذاره) خب خودت حال خودتو خوب کن... تا کی میخوای بگی افسرده ام و هر روز بدترش کنی... بلند شو یه آهنگ خوب بذار، برقص، با دخترت بازی کن، بغلش کن، یه غذای خوب بپز مادرختری بزنین بر بدن.. با هم کاردستی درست کنید، تو خونه ورزش کنین، فیلم ببینین، کیک بپز، کتاب بخون، آرایش کن و.....هر کار دیگه‌ای که فکر میکنی هم مشغولت میکنه و هم آروم.. خودت قهرمان زندگیت باش، خودت برای خودت ارزش و احترام بذار؛ چون لایق احترامی.. اول حال خودتو خوب کن بعد با دخترت عشق کن؛ بعده همه اینا سعی کن کم کم روابطتت با همسرت رو درست کنی که خودبه خود خودش درست میشه. با آرزوی بهترین‌ها. 

عزیزمن وقتی میبینی اخلاق شوهرت چجوریه باید یجوری خودتو باهاش وفق بدی

من تامیکای قبلیتو خوندم خییییییلی دوستت داره شاید تو یه محیطی بزرگ شده یا تو دوست و اشنا زیاد دیده که زنی که ازادی داده شده خیانت کرده یا چی نمیدونم، اینطوری میخواد همیشه بهش وابسته باشی

وقتی میگه هرجا بری خودم میبرم چه اشکال داره باهم برید خوش بگذرونید

وقتیم که خونه ای با اشپزی و کارای هنری و... سرتو گرم کن

بخدا زندگی دو روزه، این دو روز رو زندگی کردی، کردی اگه نکردی بخدا باختی بدجورم باختی

ارامش زندگیت فقط و فقط به دست خودته

خودت شرایط رو برا خودت سخت کردی

بخدا بری تو دل اون زنایی که خودشون میرن بیرون، ارزو دارن با شوهرشون برن خرید ،گردش ولی شوهرشون حوصله قدم زدن با همسرشونو ندارن

قرار نیس که زندگی همه ما یکی باشه

دلخوشی زندگیتو پیدا کن و لذت ببر

آفرین 

پس خودتم میدونی اینارو 

به خودت کمک کن.ذهنتو پرورش بده 

نذار چیزی مضطرب با عصبیت کنه.تو مادری مسئولیت دنیا اومدن اون بچه به فرض اینکه اصلا پدری نداره 

به خاطر بچتم که شده به خودت کمک کن.تو به دارو احتیاج نداری باور کن.خنده های بچت همین که حالشو خوب ببینی حالتو خوب نمیکنه؟؟؟فکر کن همسرت اصلا وجود نداره

من وقتی کرونا گرفتم شوهرمم بیمارستان بستری بود

دوتا بچه کوچک دارم اینام مجبوری بردم گذاشام خونه مامانم

فقط ۳ روز تونستم دوریشونو تحمل کنم بعدش خدا میدونه صبح تا شب تو خونه عکس و فیلماشونو میدیدم گریه میکردم

بخاطر خودت بخاطر بچت حتی بخاطر شوهرت هم که شده

یا علی بگو زندگیتو از نو بساز

تو طلاق چیزی نیس جز حسرت غم و غصه و گریه و دلتنگی و...