به نظرتون صبوری تو زندگی مشترک خوبه؟من خیلی صبور بودم و همیشه گریه کردم و ریختم تو خودم ولی دردمو به هیچکس نگفتم و همه فک میکنن هیچ مشکلی نداشتم. اما جاریم با کوچیکترین مشکلی کنار نمیاد و همه رو خبر میکنه و همه بهش حق میدن. گاهی فک میکنم خیلی صبور بودم و انگار زخم خورده باشم اشکم میاد . به نطرتون من اشتباه کردم که هیچکس هیچی نفهمید
خود منی تو
عزیزم صبوری با اینکه همچی تو خودت بریزی هیچی نگی فرق داره
البته فکر کنم من جاریتم😁
قرار نیس تو خودت بریزی ک عزیزم مهم اینه مشکلی اگه تو زندگی زناشوییت داری با همسرت حل کنی ن تو خودت بریزی
درضمن جاری هم بسیار کار اشتباهی انجام میدن
بنظرم اصلا خوب نیست منم مثل جاریت بودم یه زمانی مشکلات رو جار زدم بین خانواده شوهر اما حق رو دادن به پسرشون من شدم آدم بده صبوری خیلی بهتره من دارم تمرین می کنم مثل شما بشم چون اگ به کسی نگی خدا می بینه خودش حل می کنه بخاطر اینک شما آبروریزی نکردی هواتو داره
بعدشم تا همین یکی دوسال پیش فامیل خودم همش می پرسیدن شما هنوز باهم دعوا دارین؟ ینی همه جا به عنوان زوجی هستیم که آبرو ندارن فقط دعوا بلدن
البته خودم ذاتی دختر آرومی هستم آبرو دارم اما امان از شوهرم کوچیک ترین چیزی میشه صداشو میندازه سرش از اون مردای عصبانی و دیکتاتوره برا همین تو زندگیم امنیت ندارم همش استرس همش ترس همش آرزوی مرگ
برای انسان دانا و توانا صبر معنی ندارد
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
