یواشکی میومدن خونم و لباس ها ی زیرمو پاره میکردن

خوندین بلاکید خاهشن 

تصمیم رو گرفتم گفتم کم کم یواش یواش چیش هامو جمع میکردم

سه سنبه بود ساعت ۴صب  رفتم بیرون من که هیچ جا رو بلد نبودم حتی تا به حال تا سر خیابون ام نرفته بودم با خودم گفتم خدا بزرگه

و سوار اتوبوس شدم و از محلمون دور شدم دور شدم

یه خانم گدایی میگفت به یه خانم دیگه یه زنی هست خونه اجاره میده به خانم ها ی بی پناه اون موقع تازه چنگ شروع شده بود

من ام که خدا رو شکر کردم و همراه اون خانم گدایه که اسمش کوکب بود رفتیم اونجا

نه خیر رمانه 

خلاصه بگم اونجا یه یگ ماهی بودم یه کمی ام کار میکردم میرفتم خونه این و اون رو تمیز میکرم میرفتم چون همراز همرام بود یکم ست بود ولی خدا رو شکر که کار پیدا کردم هم بافتنی میبافتم هم  خونه تمیز میکدم همراز مریض شد بردش دکتر گفتن سرطان داره

بچه ها زحمت کشیدم خلاصه کردم براتون کپی کردم لطفا لاک کنید و دوستاتون هم تک کنید تا بخونن 

هییی اینم از درد ه ای من

خیلی بد بختم دکتر ادم خوبی بود گفت انشا الله خوب میشه حتی گاهی وقتا  ازم پول نمی گرف و حودش ام میومد خونمون ازم پرسید همسرت کجات من ام گفتم رفته جنگ اینو هه جا گفته بودم .

و شهید شده گفت ای وای

یه چند روزی بود که همراز حالش بهتر شد نمی دونم چرا کم کم به دکتره علاقه مند شدم اونم همین تور یه بار ازم خاستگاری ورد و گفت خوش بختت میکنم و باهم میریم خارج تا همراز رو  درمان کنیم من ام قبول کردم ولی  گفتم خوبه راستشو به دکتر که اسمش قاسم بود بگم  خیلی استرش داشتم گفتم همه چیز رو 🥺 خدا رو شکر  چیزی نگفت و هم دردم شد و رفت یه شنسنامه برا ی همراز به اسم خودش جور کرد و با هم رفتیم خارج و خدا رو شکر بهتن زندگی رو داریم

همیشه صبر کنید تا خدا اخر خوبی رو براتون بنویسه