بلاگرای بد دهن

اینا دیگه الکی شاخ شدن 

اینارو چه پیجی‌میذاره؟

منم جدیدا متوجه شدم‌خیلی از بلاگرها چه دورو هایی هستن...

اینا معروف نیستن من هیچ کدومو ندیدم و نمیشناسم

چه بی ادبن 

من هیچ کدومشونو نمیشناسم

فقط نگین عابدزاده و اینایی ک قدیمی هستن...فالوشونم ندارم البته

واقعا خیلییی 

فقط ادای مودب ها و آدم خوبها رو در میارن 

به جز آیدا نادری هیچکس و فالو نکردم 

اونم بخاطر شخصیتش و سلیقه ی خوبش

خیلی ایده می گیرم ازش راهنمایی خرید هاش عالیه 

حتی صدف بیوتی هم انفالو کردم رفت... 

"بلاگر ها تعداد زیادیشون نوکیسه هستن" 

نوکیسگی را اینگونه تعریف کرده‌اند.

قشری که از لحاظ درامد به طبقه بالا ولی از لحاظ فرهنگ به طبقه بسیار پایین جامعه و حتی نزدیک به لمپن‌ ها. لمپن‌های فرهنگی...

علاقه بسیاری به خودنمایی, دیده شدن عرض اندام و نوچه پروری دارند.

.

نوکیسه ها, از یک طبقه اجتماعی مبدا به یک طبقه اجتماعی مقصد پرتاب شده اند. این پرتاب ناگهانی بر اثر یک اتفاق با استفاده از رانت، دلالی، ارث، موج‌سواری و شرایط و التهابات اقتصادی رخ می دهد. آن ها، دیگر نه خود را به طبقه اجتماعی مبدا متعلق می دانند و نه با جایگاهی که اکنون کسب کرده اند، آشنایی دارند. یعنی از گذشته خود نفرت و از اکنون خود ترس و احساس حقارت دارند.

نوکیسه برای این که به طبقه سابق خود ثابت کند که دیگر به آن ها تعلق ندارد و همچنین برای غلبه بر احساس حقارت خود در مقابل

طبقه جدیدی که به آن پرتاب شده است، مجبور به تظاهر است و ساده ترین راه برای تظاهر، خرید دیوانه وار کالاهای لوکس، نمایش عروسی ها، میهمانی ها و خانه های آن چنانی شان است.

.

اما فاجعه اصلی از جایی آغاز می شود که ما، فیلم و عکس عروسی ها، میهمانی ها، اتوموبیل ها و خانه های آن ها را از طریق پیام رسان ها و شبکه های اجتماعی برای همدیگر ارسال می کنیم. ما با این کار به مزدوران تبلیغاتی آن‌ها تبدیل می شویم که بی مزد و منت ، به هدفی که آن ها دارند نزدیکشان می کنیم. آن هدف چیزی نیست جز تظاهر و دیده شدن. جاهلان عصر جدید نوچه‌های جدید لازم دارند. عده ای با موبایل‌های‌شان، عکس و فیلم آن‌ها را به اشتراک می‌گذارند و افتخار نوچگی آن‌ها را پذیرا می‌شوند.

بسیاری از آگاهان از نوکیسه‌ها متنفرند. زیرا می‌دانند نوکیسه‌ها بر خلاف سرمایه دارهای واقعی و قشر ثروتمند سنتی، سرمایه خود را نه در کار آفرینی که در دلالی صرف می کنند. آن‌ها منابع مالی جامعه را بر اساس بی‌لیاقتی به دست گرفته‌اند و بر این تنفر دامن می‌زنند.

اما فاجعه بزرگ‌تر وقتی رخ می‌دهد که هنگام تماشای فیلم عروسی ها و پارتی‌های این دسته، به جای آن که به فکر پس گرفتن حق خود باشیم، خودمان را جای این افراد می‌گذاریم و بر زندگی سطحی و انگل گونه این افراد حسرت می‌خوریم.

فاجعه آغاز شده است؛

شما صدایش را نمی‌شنوید.