والا نمیدونم ما که با هم خوبیم
البته پسر تنبلی هس کوچیکترین کارای شخصیشو انجام نمیده دو سه مدل غذا بیشتر نمیخوره ولی خب من میگم قراره مگه تا کی بمونه با ما،ازدواج ک کنه مستقل میشه
سعی کردم حتی اگه گاهی حرف گنده میندازه نشنیده بگیرم،پیش هم اومده درسته ناراحت شدم ولی میگذرم
دوس ندارم زندگی رو هم ب کام خودم و هم به کام اون و همسرم تلخ کنم،اموراتشو انجام میدم همی الآن پتو و روبالشتیاشو خیس دادم بشورم،براش تولد میگیرم براش کیک درست میکنم کادو میگیرم به هر حال بهش محبت میکنم اونم محبت میکنه،ما یه خونواده اییم
اسی تنها راه اینه که بی خیال باشی اصلا ندیده بگیرش واقعا چقدر سخته که برای یه نفر اضافه غذا درست کنی یا یه بشقاب اضافه بشوری بعدم کلا کاری باهاش نداشته باش بذار تو اتاقش باشه اصلا فکر کن وجود نداره هرچه کمتر بهش فکر کنی راحت تری
استارتر اشتباه بزرگی کردی با مرد بچه‌دار عروسی کردی
هم بحث حقوق نابرابر زن و مرد در اسلام هست که عملا زحمت میکشی برای خونه و زندگی‌ای که ازش یک هشتم سهم داری
هم اینحور مردا یکی رو میخوان از صبح تا شب به بچه‌هاشون سرویس بده و از شب تا صبحم به خودشون
باز پسر مجرد یا مرد بی‌‌بچه میدونی اگه قراره طبق احکام و قوانین اسلام حقت ضایع و پایمال بشه تهش هرچی موند به بچه‌های خودت میرسه کمتر میسوزی
آدم دست و دلش نمیره برای زندگی اینجوری پول وسط بذاره یا تو سختی‌های مالی مدارا کنه
از تو که گذشت. دخترای مجرد بخونن و یاد بگیرن که فانتزی نداشته باشن که میشه تو همچین زندگی خوشبخت شد
نمیگم مورد موفق وجود نداره ولی درصد تکرارش بسیار پایینه
خب ببین بحث یک هشتم که من خودمم دارم بچه دار میشم پس در کل سهم زن بچه دار یک هشتمه.ربطی ب اون بچه ها نداره
شوهرمم از اون مردهایی نیست که توقع سرویس دهی داشته باشه نه بخودش به بچش.خودشم کمکمه و خیلی هم قدردانه.اتفاقا همین اخلاق و احترامهاش و خوبیهاش باعث شده تا حالا بچش رو تحمل کردم
در مورد پول وسط گذاشتن یا مدارای مالی که من میکنم.به این فکر میکنم خب زندگی خودمم هست و بچه خودمم قرار تو این زندگی بزرگ بشه.و البته قطعا هم توقع دارم به اندازه ای که پول وسط میذارم سهم هم داشته باشم اینم ربطی به بچه های قبلیش نداره.حتی ادم با پسر مجرد هم ازدواج کنه وقتی پولی میذاره میخواد به اون مقدار چیزی بنامش باشه
مشکل من فقط با حضور پسره و رفتارشه.اینکه همیشه انگار یه غریبه وسط خونته
رو چه حسابی هرچی داره مال پسرشه فقط یه سهم کوچیک مال همسره؟شما خودت بعنوان یه زن قبول داری باید همه چی مال فرزندت باشه خودت زندگی رو بسازی بی سهم باشی؟حرفای خودت علیه خودت بعنوان یه زنه چجوری حاضرید این حرفا رو به زن دیگه بگید
