اولا که شما نمیتونی برای من نسخه بپیچی.دوما من نگفتم رابطشون قطع بشه ولی اینکه بچه سی روز ماه خونه ما باشه یک روز هم نره خونه مادرش واقعا غیرقابل تحمله.
ثالثا وقتی مادرش هست من چرا براش مادری کنم من موقع ازدواج هم همچین وقولی به شوهرم ندادم.حتی همین که الان در مقابل رفتارهاش صبر و سکوت هم میکنم خیلیه.دلیل هم نداره بخاطر اون پسر انقدر از خودگذشتگی کنم.پدر و مادر داره اونا بفکرش باشن
چرا باید برای اون پسر مادری کنه در حالی ک خودش مادر داره؟؟
من همسر شوهرم فوت شده یه پسر ۲۰ ساله داره تنها علت ازدواج با همسرم این بوده ک یه دختر زشتم هیچ وقت خواستنی نبودم،به اونصورت خواستگار نداشتم،یا بی خانمان بودن خواستگارام یا معتاد
خواستگار نداشتم وقتی همسرم اومد خواستگاریم دیدم آدم خوبیه باهاش ازدواج کردم خداروشکر با پسرش رابطم خوبه اخلاقای خاص داره ولی خوبیم با هم میگیم میخندیم
فقط خواستم بگم نگو امثال شماها
خدا شاهده دلم شکست با حرفت
خب بالاخره خودش نمیره پیش مادرش پدرشم خب دلش نمیاد پسرشو بیرون کنه به نظرت بهتر نیست یه مدت شما رفتارتو بهتر کنی؟؟؟دیو دو سر نیست که یه پسر ۱۵ سالست.به جای خرص خوردن و حسرت خوردن فکر کن یه سال باید اون پسرو قبول کنی.خب بهتر نیست به نظرت؟
خب شما خودتم یه قدمی برداشتی واسه بهتر شدن رابطه اگهقرار بود مزاحم ببینی اون پسرو خب به مشکل میخوردی.الانم این خانوم به جای حرص خوردن فکر کنه به خاطر یه سری شرایط مجبوره مثلا یه سال اون پسرو تو خونش نگه داره.والا مشکل بزرگی نیست.
خب با همسرت و پسرش بشینین صحبت کنین همسرت بگه اگه نیخوای اینجا رندگی کنی یه سری شرایطو باید رعایت کنی واسش قانون بزارید و بگید باید رعایت کنه یه سری چیزارو.البته نه با دعوا و ناراحتی با خوشرویی و محبت.به نظرم همسرتم یه مقدار ضعیفه.
من مخاطبم اسنارتر بود نه شما
کسی که قبل انجام کاری به عواقب اون کار عالمه نباید شکایت کنه
این خانم هم قبل ازدواج باید همه جوره سبک سنگین میکرده.الان دیگه دیره چون هر واکنش منفی از طرف این خانم باعث میشه از چشم همسرشم بیفته !
خدا رو شکر که شما رابطه ت خوبه...
هر کسی برای ازدواج با چنین ادمی دلیل خاصی تو ذهنشه....من حرفم این بود که به همون دلیل که این انتخاب رو داشته الانم فقط به اون دلیل فکر کنه و همه جوره زندکی و همسرش رو بپذیره
من که قصد ناراحت کردن کسی رو نداشتم...بخاطر اینکه ناخواسته باعث رنجشتون شدم متاسفم
