سلام
این تاپیکو زدم برای کسایی که با روحیه پسرا خیلی آشنایی ندارن. کسایی که دوست دارن ازدواج کنن ولی مورد مناسبی براشون پیش نمیاد. خلاصه برای کسایی که دلیلشون برای ازدواج نکردن، نداشتن کیس مناسبه.
من متخصص این کار نیستم، منتها تجربه هایی رو تو برخورد با پسرای مختلف دارم که به اشتراک گذاشتنشون می تونه مفید باشه.
محتوای این تاپیک برای همه اقشار جامعه نمی تونه مفید باشه چون تجربیات من محدود به قشر خاصی میشه. بیشتر برای کسایی می تونه مفید باشه که بیشتر از 23-24 ساله باشن و تحصیلات دانشگاهی داشته باشن.
ممکنه خیلی از مطالبی که توی تاپیک مطرح میشه به نظرتون پیش پا افتاده باشه و شما رعایت کرده باشین، منتها حتی اگه یه نکته جدید هم برای شمای نوعی داشته باشه ارزش وقت گذاشتن رو داره. گاهی اوقات یه مرسدس بنز به خاطر یه پیچ ساده خراب میشه و دیگه راه نمیره.
من 11 ساله ازدواج کردم . به خاطر همین پسرا خیلی راحت در مورد ملاکاشون و احساساتشون با من صحبت می کنن. اکثر پسرایی که دور و برم هستن و مادرایی که پسر دارن تا حالا حداقل یه بار ازم خواستن که برای ازدواج بهشون کسی رو معرفی کنم و یه ملاک هم بیشتر برای دختر مورد نظرشون نمی ذارن: " یکی مثل خودت"
می‌خواهم بگویم هر زنی، در هر وضعیتی، استحقاقش را دارد که کسی را داشته باشد که وقتی نگاهش می‌کند، چشم‌هایش برق بزند.
