مرگ....

وقتی یکی باهاتون درد دل میکنه و از شکست عشقیاش میگه، بدترین و اشتباه‌ترین حرف‌های ممکن اینه که مثلا ... بی‌خیال بابا مگه آدم قحطه
اصلا حیف تو نبود ؟ ... یا بگی؛
اینا همش یه تجربه است.
یا بگی؛ دخترهای امروزی فلانن
پسرهای امروزی فلانن
عشق هم عشق‌های قدیم
.
بابا اینا رو خودش هم می‌دونه،
این حرف‌ها رو خودش هم به خودش زده
پدر و مادر و نزدیکانش هم هزار بار توی سرش زدن.
.
به جای این حرفا، بغلش کن بگو:
شاید نفهمم چقدر ولی میبینم داری عذاب می‌کشی.
حق داری ناراحت باشی،
از دست دادن یک نفر که دوستش داری،
چه خوب، چه بد، سخته، شکست در یک رابطه چه درست، چه اشتباه، دردناکه؛
من نمیتونم چیزی رو تغییر بدم ولی کنارت هستم.
بیا حرفهات رو به من بزن.
بیا گریه‌هات رو روی شانه‌های من بکن.
بیا به من تکیه کن.
کنارت میمونم تا باز حالت خوب بشه.
من رفیقت هستم.
رفیقت.
دستاشو بگیر.
بگذار خوب گریه کنه.
دوستت فقط احتیاج به یک دوست داره... همین!
.

💟 

گاهی اوقات باید تمامِ مشغله هایت را زمین بگذاری ، سراغِ بهترین آدم های زندگی ات بروی و برایِ بودن و برایِ خوب بودنشان از آنها تشکر کنی .
بگویی چقدر دوستشان داری و چه خوب که هستند و انگیزه ی خوشبختیِ تو اند ، چه خوب که با نگاهی ، لبخندی یا کلامی ؛ دلت را به بودنت گرم می کنند .
بعضی ها ، شبیهِ معجزه می مانند . جوری نگاهت می کنند ؛ که عاشقِ خودت می شوی ، جوری صدایت می کنند ؛ که جان می گیری و جوری هوایت را دارند ؛ که خیالت از تمامِ راه هایِ رفته و نرفته ی زندگی ات تخت می شود .
با حضورشان ؛ نه از تاریکی می ترسی ، نه از سقوط ... و نه از گم شدن !
بعضی آدم ها ، با تمامِ جهان فرق دارند ، آمده اند تا لایقِ خالصانه ترین عشق و صادقانه ترین احساس باشند .
تا باشند ، انگیزه باشند و تو را خوشبخت ترین آدمِ رویِ زمینت کنند .
بعضی ها ، بزرگ ترین دلخوشیِ آدم اند ؛
همین که هستند خوب است ، همین که بمانند ، کافی ست !