باعث تاسفه، مردم چقدر بی‌رحم شدن ......
بازم خوبه حداقل حرص اینجوری نداری.
واسه من که به دخترش یاد میدادن که زندگیمون و خراب کنه.یه مدت شوهرم به حرف اونا میرفت زندگیم رفته بود رو هوا.بعد خودش فهمید اشتباه کرده.
شوهر من جلوی دخترش به من محبت نمیکرد و باهام بدرفتاری میکرد که دخترش ناراحت نشه و حسودی نکنه...واسه همین منم نمیتونستم تحمل کنم.به شوهرت بگو ببرتش بزاره اونور.آخر هفته بیاد پیش شما.
رفتار شوهرم باهام عالیه حتی پیش پسرش خیلی مهربون و با احترامه.خیلی قدرشناس و مودب.اگر شوهرم کوچکترین کوتاهی ای میکرد که لحظه ای تحمل نمیکردم.خودم شاغلم خونه و ماشین و درامد دارم میذاشتم میرفتم
قبلا هم همین بود که اخر هفته ها میومد یا گاهی میومد یک هفته میموند میرفت.ولی حالا بست مونده اینجا حتی ماهی یک روز هم اونجا نمیره
عزیزم اگه جای شما با مادر بچه عوض میشد هم این حرفارو میزدی ؟؟
چون بچه‌ی شما نیست پس بی‌ارزشه و محبت و کنار پدرش بودن حقش نیست ؟؟
شما به جای نتیجه گیری و قضاوت اشتباه به این فکر کن مادرش یه زن تنهاست که باید یه پسر تو سن بلوغ رو نگه میداشته و حق داشته نتونه و بفرستتش پیش پدرش.
با پسربچه ها اگه با محبت رفتار کنی واقعا خوب میشن
شما به خاطر رضای خدا باهاش خوب باش
امیدوارم خدا هم یه جایی دست بچه‌ی خودتو بگیره
و مهر شما و این بچه رو تو دل هم بندازه
اقوامه دیگه ای ندارن که این بره پیششون بمونه؟
عموی من ازدواج دوم کرد، از ازواج اولش ی دختر داشت،زن اولش کلا گذاشت رفت گفت بچرو هم نمیخوام، از همون اول دختر عموم‌و بردن خونه مادر بزرگمو خونواده پدریم بزرگش کردن هیچوقت نمیرفت خونه عموم بمونه، حتی به مادربزرگم میگفت مامان ، انقدر همه عمو ها و عمه دوسش داشتن که یادش از خونه باباشو زنشو سه تا بچه ی دیگه نمیومد
اگر مادر بزرگ پدربزرگ داره بره پیش اونا بمونه خب
اولا که خب وقتی مادرش هست و مجرده و هی میگه بیا چرا بره پیش مادر بزرگ پدربزرگ.در ثانی مادره همسرمم پیر و مریضه نمیتونه نگهش داره.ثالثا واقعا نمیشه یه پسر نوججون رو رها کرد دور از والدین ممکنه هر اتفاقی بیفته
مگه مادرش قرار نبوده نگهش داره واقعا تعجب میکنم بچه رو فرستاده پیشه شما
من تجربه‌ی شمارو ندارم اما خودم تازگی ۲۰ سالم شده و صمیمی‌ترین دوستم هم نامادری داره.
به عنوان کسی که تازه از نوجوونیش میگذره میخوام بهتون کمک کنم ....
ببینید اون بچه حتما با مادرش مشکل داره
چرا ؟؟ دلیل خاصی داره ؟؟ نه !!!
چون تو سن نوجوونی و بلوغشه و نتونسته با مادرش کنار بیاد و از دست هم عاصی شدن این برای خیلی از همسن و سالاش پیش میاد اما چون شرایط این پسر خاصه و پدرو مادرش جدا شدن دیگه نمیتونه خونه رو تحمل کنه و به شما پناه اورده، همین!
شما چون غریبه هستید اتفاقا به خاطر شرایط نوجوونی و سن این بچه راحتتر از خانوادش میتونید باهاش ارتباط برقرار کنید، چون بچه ها تو این سن گاردشون جلوی خانواده خودشون بیشتر از غریبه‌هاست ....
من از شما میخوام باهاش صحبت کنی
باهاش راه بیای و کمکش کنی تو خونه‌ای که بهش پناه اورده احساس راحتی و دوستی کنه و یواش یواش باهاش حرف بزنی که مشکلش با خانوادش حل بشه.
درمورد اینکه میگید حق نداریم برای خودمون باشیم
یعنی هر خونه‌ای که توش بچه هست، زن و شوهر نمیتونن برای خودشون باشن ؟؟ ....
خواهش میکنم بهش کمک کنید، اون بچه توی شرایط خاص و همچنین سن حساسی هستش
وقتی میتونید کمکش کنید تنهاش نذارید.
شما که انقدر شوهرتون رو دوست دارید به اون بچه به عنوان یه غریبه نگاه نکنید، اون پاره‌ی تن شوهرتون هستش.
درسته من تجربه‌ی شمارو ندارم
ولی امیدوارم از دید اون پسر تونسته باشم بهتون کمک کنم
