وقتی به این فکر میکنم که بزرگترین موفقیت ها توی دنیا دوامی نداره و زیباترین چیزها و بالاترین خوشی ها تموم شدنیه و آخر همه مرگه قبول دارید هیچ چیزی ارزش تلاش کردن پیدا نمیکنه مگر اینکه بدونی اون خوشی و اون حس خوب تموم نشدنیه؟ یا یه اثری داره که دائمیه.
مثلا چیزهایی که باعث خوشحالیت توی اون دنیا میشه
به نظرم وقت گذاشتن روی این چیزها خیلی انگیزه آدم رو بیشتر میکنه ...
به نظرتون میشه هم توی این دنیا موفق بود و هم آخرت رو داشت؟ یا اگر دنبال دنیا بریم آخرت رو از دست میدیم؟
چه هدفهایی جفتشون رو دارن؟
کسی که اخرت و قبول داره دل به دنیا نباید ببنده
اتفاقا وقتی مرگ پایانه کاره انگیزه میده که یکاری انجام بدی
به نظرت چیا مثلا خوشبختی اون دنیا رو هم داره؟
چند وقته به شدت فکرم مشغوله همینه
کمک کردن به نیازمندها
خدا به ما دستور داده تا زمانی که میتونیم تلاش کنیم برای بدست آوردن چیز های مادی و پیامبر از اینکه کسی بره یه گوشه و فقط عبادت کنه و زندگی این دنیا رو کنار بگذاره، نهی کرده مسلمونها رو...
بعدشم پولدار بودن و خونه بزرگ داشتن و مرکب خوب داشتن(ماشین خوب) از خوشبختی هائیه که یه نفر میتونه تو زندگیش داشته باشه
فکر کنم نیتمون مهمه
دقیقا به نیتمون مربوطه... همه کارهایی که ما میکنیم میتونه برای رضای خدا باشه... حتی کارهای مباح... مثلا نیت کنیم خدایا من برای اینکه بتونم در راه تو تلاش کنم این صبحانه رو میخورم، یا مثلا بگیم خدایا من برای اینکه فردا سرحال باشم وقتی با بنده هات برخورد میکنم، میخوابم... برای رضای تو و خدمت به بنده هات تو این رشته دانشگاهی درس میخونم... و وقتی هم قرار باشه برای خدا درس بخونی، باید اینقدری خوب درس بخونی که بتونی این کار رو به خدا هدیه بدی...
استارتر چیزی دستگیرت شد بالاخره؟
من به این نتیجه رسیدم باید توی دنیا واسه اهدافی تلاش کنیم که واسه خدا ارزش داشته باشه
هر چیزی که مارو به صفات الهی نزدیک کنه
و در چهارچوبی باشیم که خدا گفته اگر مسلمانیم به قاعده ای که قران و معصومین میگن
فقط اینکه یه تمایلاتی مثل حسادت برتری جویی و طمع و حرص و رقابت در انسان ها هست که در اسلام میگن خوب نیست
توی دنیای مادی همین ها عامل موفقیت میتونه باشه!
یعنی یه مسلمان میتونه زندگی معمولی ای داشته باشه و با استعداد هاش مشغول باشه و با اونها به دیگران خیر برسونه
ولی اینکه دنبال بهترین بودن توی این دنیا باشه نمیدونم توی اسلام جایگاهی داره یا نه، بهترین نقاش بودن مثلا چیزی به ارزش اون آدم اضافه میکنه؟ قبول دارم به نوعی استعداد خدادادیش رو تکامل بخشیده ولی در رقابت با دیگران هم دنبال برتری جویی بوده
یک جورایی به هم گره خورده😅
فهمیدم اسلام چه زندگی واسه انسانها میخواد ولی نفهمیدم بهترین و موفق ترین حالت چیه؟
مثلا توی دنیا یه نقاش وقتی در رقابت با دیگران بهترینه میشه موفق ترین ولی توی اسلام ممکنه یه نقاش معمولی موفق تر باشه ؟
قبول دارم زندگی چند جنبه داره . نمیدونم منظورم رو فهمیدین یا نه
باید دید هدف انسان از برتر بودن چیه، مثلا همین نقاشی که مثال زدید... آقای فرشچیان یه نقاش خیلی بزرگه که مسلمونه و با کشیدن تابلوهای مینیاتوری که استعداد ویژه ی خودشه ارادتش رو به اهلبیت و خدا نشون میده ( مثلا با نقاشی تابلوی عصر عاشورا)
اگر هدف خودنمایی باشه، اینکه برترین تو رشته خودت باشی، تو این دنیا باعث مشهور شدنت میشه، اما تو اون دنیا نقاشی هات به دردت نمیخورن، اما اگر هدفت این باشه که برای رضای خدا برای مثال این نقاشی رو بکشی، میشی مثل استاد فرشچیان و نقاشی هات دارای ثواب و پاداش اخروی میشن و تو دنیا هم مشهور میشی(دو سر برد)...
هدف اسلام اینه که همه ماها قوی و خوشبخت باشیم، هم تو این دنیا هم تو اون دنیا... دستوراتش هم دقیقا بر همین اساس سعادتمندتر کردن طراحی شده... مثلا کسی که حسوده، به جای اینکه از موفقیت ها و داشته های خودش لذت ببره، همش پیش خودش حسرت داشته های بقیه رو میخوره و نمیتونه زندگی شادی داشته باشه... پس حسادت بده تو اسلام ولی غبطه خورن خوبه... یعنی اینکه من فعلا فلان موفقیت رو ندارم، اما تلاش میکنم و به این جایگاهی که میخوام میرسم... طمع و... هم همینه بیش از حد که میشه آدم نمیتونه لذت ببره از زندگیش... اما همین احساس تمایل به بهتر بودن به اندازه اش خوبه و اسمشم طمع و حسادت نیست و باعث پیشرفته...
این چیزهایی که راجع به مریم میرزاخانی گفته شد . به نظرتون مسیر خوبی داشته توی علم؟
برای هنر میشه در راه دین استفاده کرد ولی یه علم پایه ای و محض مثل ریاضی که کاربردش خیلی کلی و پایه ایدهستش چی؟ و البته توی دنیای امروز نتایج علمی در دسترس همه هست
من چون خودم برام درس همیشه مهم بوده میپرسم.
ممنونم که وقت میذاری خیلی جواب هات منو روشن میکنه
