هميشه دنبال اين بودم كه چیزی که یادمیگیرم به درد بخور باشه و رفتم رشته مهندسی خوندم چون شنیده بودم که میگن علم بدون عمل فایده نداره و فکر نکرده بودم که شخصیت و علایقم چطوره. و ریاضی رو خیلی دوست داشتم و توی مدرسه هم همش میپیچوندم برم واسه المپیاد بخونم ولی تو دانشگاه انقدر با انگیزه نبودم
واقعا رشته ای که دوست دارم یعنی ریاضی محض خیلی کاربردی نیست یعنی فقط کسایی موفقند که ریاضی رو به خاطر خودش دوست دارتد و برای اثبات هاش وقت میذارن
به نظرتون اگر برای همچین چیزی وقت بذارم عمرم رو هدر دادم؟ به نظرتون خدا دوست نداره؟
نمی خوام وقتی مردم اون دنیا بگن عمرم رو خد دادم
