اوایل مهر یکی از رفیقام با یکی از هم تیمی هام رفیق بود این رفیقم تو تکواندو به جاهای بالا رسیده بود ولی ول کرده بود یهو با یکی از رفیقاش تکواندو میرفت که اونم نگفته بود چی شد اما الان با منو اون هم تیمیم تو یه تیمه این خیلی از هم تیمیم خوشش اومد حالا کشمکش هارو بزاریم کنار در یکسال بعد از تعطیلی سالن اینا به تیپ و تاپ هم زدن و من این وسط ناخواسته من پاستوریزه
این همش میگف رفیقش خودکشی کرده (الان به داستانای مسخرش فکر میکنم خندم میگیره باور کردم )و اینکه اونم میخواد خودشو بکشه حالا بماند با اون ادا اطفاراش چقدر با روانم بازی کرد اخرشم هیچی به هیچی فقط من نادون عذاب کشیدم تا آخر اون هم تیمیه اومد نجاتم داد از بی نشون و گف چجور جمعش کنم و اطمینان داد از این مسخره بازیا اونام کردن و معموله
چند روز پیش بش پیام دادم بعد چند ماه معذرت خواهی کرد اما انقدر حالم ازش و سو استفادش ار من بهم میخوره که فقط دوباره شمارشو سیو کردم و دیگه پیام ندادم الان احساس یه آدم ساده و کودنو دارم چقدر بچه بودم
