داستان زندگی من (9)

عزیزم نامزدی شدم و همچنان در تنش

نامزدمم خوب بود 

ولی من هنوز تو تنش ب سر میبرم

میخوام بنویسم تا اروم بشم

کاش زندگیه واقعی مثل یه رمان یا فیلم بود قطعا با پایان خوش تمومش میکردم

یادمه بعد از پایان فصل 8یکی از کاربرا گفت ک از احساساتت به نامزدت کمتر گفتی ولی به قبلیا بال و پر داده بودی

خب دیگه...

دقت کنین که رفته رفته احساسات من کمرنگ و کمرنگ تر شد :)))

دیگه خبری از احساسات عمیق و ناب قبلا نبود :)

مرسی از دقتاتون ..

بله ممنون میشم این پیامم رو نه

تاپیکمو لایک کنید باتشکر

اوایل نامزدی بودیم....  

همیشه حواسش بهم بود و حواسم بهش بود

درون من خبر از اون احساسات عمیق و دلچسب نبود چون روحم به مرور عذاب کشیده بود و احساسات قشنگم سرکوب شده بودن بسکه ادمها خرابش کردن.بسکه یکهو تغییر میکردن و دستگاه تفکر من از تعجب و هنگی و شُک میسوخت

.اگر تو در درونت احساسات نابی داری، خیلی خوبه چون میتونی با وجود اونا عشقو عمیقا تجربه کنی.باهاشون زندگی کنی از طبیعت لذت ببری. میگم چه خوبه احساسات ناب داشته باشیو همون اوایل به کسی ک دوسش داریو دوستت داره برسی ..

..به سونیا و هانیه فکر میکردم....

چه خوبه ادم اینطوری بره سر خونه زندگیش ...

همون اوایل یکی بیاد دستتو بگیره و از هر ادم اشتباهی ک قراره بیاد تو زندگیت تورو نجات بده.از هر تحلیل رفتن روحی از هر ضربه و اشک و آهی...

من تو زندگیم هیچوقت فامیلمو بخاطر کاراشون نفرین نکردم خداشاهده.من همین الانشم درسته شماره سونیا تو گوشیم سیو نیست اونم بخاطر اینکه هنوزم دو به هم زنه...درسته شمارشو سیو ندارم ولی باهاش دوستم و خونش هم میرم و باهم فیلمو اینا میبینیم گذشته رو فراموش کردم...

اینکه یه زمانی چه حسایی داشتم پاک شدن..توی داستانمم سعی کردم واسه اخرین بار یادم بیارم و بنویسم از اون روزهام..

خلاصه ...

من بدترین روزای زندگیمو تنهایی سپری کردم ..

.وقتایی ک توی چاه عمیق تاریکی دنبال روزنه ای نور از خدا بودم ولی بدتر به عمق فرو میرفتمو باز هم دستم به سوی خدا.. .

وقتایی ک زار میزدم برای یک مرحم زخم تا کمی قلب زخم خوردم بااون ارامش بگیره و بشه مرحم زخمام ولی باز هم زخمی تر شدم...

وقتایی ک از تنهایی فرار میکردم و میدونستم در حال پرت شدن توی دره ای هستم ولی اگر کسی باشه دستم رو بگیره من پرت نمیشم ولی اومد و منو بیشتر هل داد تا جایی برم،

که انقدر درد بکشم ک احساسات نابم از بین برن ...

خلاصه من با محمد خوب بودم ولی، خبر از احساسات خاصی نبود.. احساساتم حتی متوسط هم نبود.. رو به پایین..

ولی در حال احیای اونها بودم ک روشون کار کنمو دوباره جون بگیرن..میدونم..میدونم نشدنیه..ولی بهترشدنی ک هست :)

اوایل نامزدیم اینطوری بود... 

ولی با وجود اینها خوشحال بودم ک من هم خوشبخت میشم و محمد من رو دوست داره و پسر خیلی خوبی هم هست ..

اون زمان فقط خانواده هامون در جریان بودن و من نذاشتم خانوادم به فامیل چیزی بگن....

با خودم میگفتم: ایول انید همین محمد از هرکسی ک تو زندگیت بود بهترم هست برو خداتو شکر کن فلانی نشد یا مثلا فلانی.

پسر به این خوبی تازه سرت رو جلوی فامیلت ک سعی کردن تورو خوار کنن بالا هست....

بذار ارمان و ارین و زنعمو و خاله و سینا و هانیه و سونیا و علی و همه و همه ببینن ک من زمین نخوردم.....

ببینن من محمدو دارم .سرم جلوی همشون بالا هست و باافتخار محمدم رو به فامیلم نشون میدم و معرفی میکنم .