مُرد دیگر، آدمها میمیرند. سکته میکنند یا زیر ماشین میروند. گاهی حتی کسی عمداً از بالای صخرهای پرتشان میکند پایین. اینها، البته مهم است؛ ولی مهمتر همان نبودنِ آنهاست؛ اینکه آدم بیدار شود و ببیند که نیستش، کنار تو خالی است. بعد دیگر جای خالیشان میماند؛ روی بالش، حتی روی صندلی که آدم بعد از مردنشان خریده است. آن وقت است که آدم حسابی گریه اش میگیرد. بیشتر برای خودش که باید این چیزها را تحمل کند.
👤هوشنگ گلشیری
