درخت و برگ برآید ز خاک
این گویدکه خواجه هر چه بکاری تو را همان روید
تو را اگر نفسی ماند جز که عشق مکار
که چیست قیمت مردم هر آنچ میجوید
:/شب به کاشانه اغیار نمی باید بود
غیر را شمع شب تار نمی بایدبود
همه جا باهمه کس یار نمی باید بود
یار اغیار دل آزار نمی باید بود:/
دلا غافل ز سبحانی چه حاصل
مطیع نفس شیطانی چه حاصل
گهی در گیرم و گه بام گیرم
چو بینم روی تو آرام گیرم
زبون خاص و عامم در فراقت
بیا تا ترک خاص و عام گیرم
دلم از غم گریبان می دراند
که کی دامان آن خوش نام گیرم
نگیرم عیش و عشرت تا نیاید
وگر گیرم در آن هنگام گیرم
چو زلف انداز من ساقی درآید
به دستی زلف و دستی جام گیرم
اگر در خرقه زاهد درآید
شوم حاجی و راه شام گیرم
وگر خواهد که من دیوانه باشم
شوم خام و حریف خام گیرم
اسرار ازل را نه تودانی و نه من
وین حرف معما نه توخوانی و نه من
هست از پس پرده گفتگوی من و تو
گرپرده برافتد نه تومانی و نه من
ای اشک آهسته بریز غم زیاد است
ای شمع آهسته بسوز شب دراز است
امروز کسی محرم اسرار کسی نیست
ما تجربه کردیم کسی یار کسی نیست
از همه کس گُذر کن
ماز تو گذر نمی شود
مشکل تو وفای من
مشکل من جَفای تو
کن نظری که تشنه ام
بَهر وصال عشق تو
من نکنم نظر به کس
جز رُخ دلربای تو
جان من و جهان من
روی سپید تو شدست
عاقبتم چنین شود
مرگ من و بَقای تو
از تو برآید از دلم
هر نفس و تنفسم
من نروم ز کوی تو
تا که شوم فَنای تو...
مُشک را گفتند: ﺗﻮ ﺭﺍ ﯾﮏ ﻋﯿﺐ ﻫﺴﺖ،
ﺑﺎ ﻫﺮﮐﻪ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﺍﺯ ﺑﻮﯼ ﺧﻮﺷﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﻫﯽ
ﮔﻔﺖ: ﺯﯾﺮﺍ ﮐﻪ ﻧﻨﮕﺮﻡ ﺑﺎ که هستم
ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﻨﮕﺮﻡ ﮐﻪ ﻣﻦ که هستم
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
