سلام امیدوارم حال دل همتون خوب باشه وپراز امید
امیدواسرچشمه زندگیه چیزی که توی من گم شده. خودم بدجور گم کرده ام نمیدونم، مشکلات زندگیم زیاد شده یا من خسته شدم یا واقعا توانم در همین حد بوده.
خسته و گیج و ناامیدم هیچ برنامه ای ندارم.
شکستهایی که خوردم باعث این شدن که این حس توم شدیدتر بشه.
هیچکدوم از اطرافیانم از حال دلم خبر ندارن همه فک میکنن همون ادم قوی قبلی هستم دردام انبار انبار تو سینه حبس میشن البته به این عادت کردم درسته بعضی اوقات فوران میکنم اما دیگه عادی شده برام
خانواده ام پدر مادرم فامیل همه و همه ازم انتظاز دارن بخاطر بهترین بودنم انتظار عالی بودن دارن همین من بیشتر تحت فشار میزاره
زندگی داره میره جلو و من بیشتر تو خودم گم میشم و ناامیدتر