من نجیب من درس خون منی که تا دکتری خوندم منی که اهل پسربازی نبودم منی که همه میگفتن خوشگلی منی که از ۲۰ سالگی روی پای خودم ایستادم و به ثروت پدری تکیه نکردم حالا هیچی خواستگار ندارم اما میبینم دخترهایی که نه خانواده باقید و بندی دارند و همه نوع رابطه جنسی تو مجردی تجریه کردند نه قیافه نع تحصیلات دارندچه خواستگارهایی دارند من با ۳۰ سال سن باید بشینم حسرت بخورم حسرت بچه حسرت همسر حسرت جوونیم که رفت
اگر در حق بقیه خوب نبودم اگر هرکس تا نیاز به کمک داشت کمکش نمیرفتم اگر خودمو وقف خوشبختی بقیه نمیکردم دلم نمیسوخت
ولی چرا من .خدا چرا من .چرا منی که اینقدر سعی کردم بنده خوبی باشم عشقم جلو چشمام ازم گرفتی و من باید با حسرت به عکس های دونفره پروفایلش زل بزنم.من چی نداشتم که نخواستی منم خوشبخت بشم
کاش بمیرم
