قهرکردن

خوب یک مدت یعنی ۱۱سال!!!!؟؟؟؟بعدم اصلا شخصیت من اینطوریه چکارکنم مثل مترسک نمیشینم تو مهمونی میگم میخندم خوب گیر میده الان بهش میگم بیا اصلا مهمونی نریم تو حساسی میگه نه باید بریم ولی تو عوض بشی 

همه رو به خدا به خانوادش توضیح دادم به خودش توضیح دادم بعد اون رفته از دعوای دوسال پیشمونم گفته که اصلا اونا نمیدونستن و خودمون بین هم حل کردیم و کار رو بدتر کرده حتی سری قبل رفتیم مشاور بهش گفت حق با شوهرته البته اون سر یک مهمونی نرفتن بود بعد اومد گفت این مشاو خودش نیاز به مشاوره داره !!خودشم پیداش کرده بود !!ولی بالاخره حل شد ولی اینبار ...!!

بهش میگم ولی جواب نمیده اعصابم دیگه داره خوردمیشه بعد یک تصمیمی بگیرم که ....من خودم روز دوم بهش گفتم اونجا نمون اونا یکطرفه قضاوت میکنن ما خیلی روزای خوب داریم تو دعوا رو اونجا بردی و....فکر میکنن اینجا میدون جنگه هر روز !

خوب ۲روز رد شده  ۶روز شده ظرفا مونده غذا همش از بیرون درس های بچه ....!!!نه شوخی بودولی واقعا نگرانم از این فاصله ...از دل برود هر آن که از دیده برفت ....بشود و بعد دیگه کلا نتونم کاری بکنم و علاقه ای برام نمونه 

گروه آقایان ندارد اینجا ؟چون هم حرف های همو بیشتر میفهمیم همم میدونم الان اون راضی نیست حتی چت ام بکنم در گروهی که خانم ها هستند 

خیلی دوسش دارم خودمم نمیدونستم چقدر دوسش دارم و وابسته ام بهش روز دوم حتی بهش اینم گفتم .ولی با خودم میگم شاید خیلی منت کشیدم و ....شاید باید محکم باشم خودش برگرده نمیدونم اصلا چون تاحالا اینطوری نشده بود .بعد دوروز که رفته بود خیلی ناراحت بودم بهش خیلی گفتم و ....الان احساس میکنم داره برام طبیعی میشه و خیلی شورش کرده شاید اگه سه روزه بر میگشت خودم بهش میگفتم ماهی دوروز نباش ولی الان احساس میکنم زیادی دارم غرورم رو میزارم زیر پا و ....مگه چه خبره و ....از خودم میترسم 

ببخشید منظورم جسارت نبود سوال بود