امّا در مورد حرمت كهانت بايد گفت كه صلاح مردم در اينست كه از آينده خود بيخبر باشند، چون اگر آينده خوب باشد (مثلاً قبولي در كنكور) ممكن است انسان دست از تلاش بردارد و يا به خاطر زودتر رسيدن به آن مرتكب گناه و خلاف شرع شود. مثلاً اگر به كسي بگويند يك ماه ديگر 2 ميليون به تو ميرسد ممكن است او تن به هر رباخواري و رشوهخواري و كلاهبرداري بدهد، به اين بهانه كه اين همان روزيِ من است كه قرار است به من برسد و هزاران توجيه ديگر و يا ممكن است ديگر به دنبال دعا و صدقه و ... نرود و همين ترك دعا و صدقه چه بسا او را از آن آينده خوب محروم سازد.
و امّا اگر آن آينده بد و ناگوار باشد ممكن است باعث سرخوردگي و يأس شود و فرد از تلاش و دعا و صدقه و ... دست بردارد و يا براي دفع آن امر ناگوار دست به هر گناهي مثل ظلم به حق ديگران و ... بزند.2 اينها همه در صورتي است كه پيشگويي ها بر اساس ضوابط و قوانين صحيح صورت گرفته باشند در حالي كه آنچه امروز در جامعه ما مرسوم است تماماً دروغ و خرافات است و هيچ عقل سليمي آنها را نمي پذيرد تا چه رسد به اسلام. و حتي اگر صحيح هم بودند باز با دعا و صدقه و كار خير و يا گناه و... قابل تغيير بودند. بنابراين چه بهتر كه به جاي دل بستن به اين خرافات كه چهره مسلمين و جامعه ديني را نيز خراب ميكند در جهت اصلاح اعتقادات و عمل به احكام مترقي اسلام و آباداني آخرت خودمان قدم برداريم.
