من قبلنا خیلی از مرگ میترسیدم به حدی که بعضی وقتا از ترس مرگ تا صبح بیدار میموندم
تازگیا خیلی مطالعه کردم و آگاهیم نسبت به مرگ بالا رفته و ی کوچولو باهاش دوست شدم یعنی دیگه خیلی نمیترسم
نمیدونم چرا انقد مرگ و نزدیک میبینم تا حدی که برای آخر هفتم هم باشک برنامه ریزی میکنم مثلا میگم بزار ببینم زنده ام یانه؟
نمیدونم چرا اینطوری شدم😔
شما هم اینطورید؟یا فقط من عجیبم
اره
من از زنده موندن میترسم😂😐
من از وقتی تجربه های نزدیک به مرگ خوندم بهش زیاد فکر میکنم
هر لحظه
ن والا ما اینقدر خودمونو از مرگ دور میبینیم م بعضی وقتا فکر میکنیم اصلا قرار نیست ی زمانی بمیریم
بله از وقتی پسرمو از دست دادم همش آرزو میکنم بمیرم
منم شنیدم ک وحشتناکه میترسم
منم تقریبا هرروز
منم زیاد نمیترسم تنها دلیلی که دوست دارم فعلا باشم بخاطر پسرمه چون خیلی بهم وابسته است نمیتونم تصور کنم بدون من چه قدر سختی میکشه.... وگرنه کوچکترین دلخوشی ای تو دنیا بجز اون ندارم
خوبه آدم به مرگ و اون دنیا هم فکر کنه ولی نه اینکه ذهنت درگیر کنه که دیگه زندگی و عشق و خندیدن و آرزوهات و ... فراموش کنی . نه بنظرم آدم باید انسان باشه و سعی کنه خوب زندگی کنه وقتی خودت از خودت راضی باشی مرگ خوبی هم خواهی داشت
آره فقط نگران بچه هام میشم.مرگ حقه ولی بچه هام خیلی کوچیکن.در ضمن نمیخوام اشکای پدرو مادرمو ببینم.ولی در کل یه روزی باید ازین دنیا بریم.
از وقتی کرونا اومده زیاد بهش فکر میکنم..و ترسم خیلی کمتر شده نسبت بهش
