من هیچوقت خودمو با هیچکسی مقایسه نمیکردم تو زندگیم. اما از وقتی ازدواج کردم ناراحت میشم که هر کاری میکنم جاریمم میکنه و حواسش هس هیچوقت هیچ جایی کم نیاره. یجورایی حس رقابت پیش میاره. حس میکنم منم کم کم دارم درگیر میشم اما دوس ندارم. همه وقت آدمو میگیره این کارا و از زندگیم جا میمونم. اما نمیدونم با این حس هم چیکار کنم. چجوری مغزمو خالی کنم از این چرندیات
اصلا نیستم چون همیشه ب ظاهر هست اصلا نمیدونی چی میگذره داخل زندگیشون
جاری منم اینجوریه هرچی میخرم فرداش خریده. یاهرچیز دیگه
نمیدونم.اگه کسی بخواد مقایسم کنه که رقابت کنم با دیگری معمولا خودمو به اون راه میزنم و اصلا محل نمیدم ولی اگه فرصتش بشه به رو میارم کاراشونو که انتظار نداشته باشن!وگرنه خودمو با کسی مقایسه نمیکنم.محافظه کارم هستم و رو نمیکنم
من اهل مقایسه نیستم ولی چند وقتیه میبینم هم سن های خودم پیشرفت کردن ولی من نه به فکر میوفتم
قبل از ازدواج زیاد مقایسه نمیکردم.ولی الان همش مقایسه میکنم چون قبلا همه چی برام فراهم بود الان هیچی!
به نظرم الان واقعا مقایسه نکردن کاره سختیه چون عقل ادم ها تو چشمشونه و ظاهر رو میبینن
نمیدونم اخه اخلاقا و روحیه ها فرق داره.خانواده من تربیتشون براساس استقلال شخصیتیه اما خانواده همسرم بااینکه پسرن باید همه چیز تحت نظر خانواده باشه!همه چیشون!من مثلا میخوام برم خرید میگن کجا میری.میگم میرم بیرون.میگن کجا میگم نمیدونم.خواهرشوهرم میگفت داری میری بیرون نمیدونی کجا؟منم تو چشماش نگاه میکردم میگفتم نه نمیدونم.فک کن مامانم زنگ میزد میرفتم تو اتاق میپرسیدن انقد تکرار میکردن که ادم به شکرخوردن میفتاد!منم کلمه نمیدونم رو یاد گرفتم و میگم.ولی واقعا سخته ادم بخواد دنبال سیاستی بگرده که از خودش محافظت کنه!
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
49 ثانیه پیش
51 ثانیه پیش
51 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
