<<< شعر >>>

خاطرات تو و دنیای مرا سوزاندند

تا فراموش شود یاد تو، هرچند نشد

من دهان باز نکردم که نرنجی از من

مثل زخمى که لبش باز به لبخند، نشد🍁🍃

بوی باران ، بوی سبزه ، بوی خاک

شاخه های شسته ، باران خورده ، پاک

آسمان آبی و ابری سپید

برگ های سبز بید

عطر نرگس رقص باد

نغمه ء شوق پرستو های شاد

خلوت گرم کبوتر های مست....

نرم نرمک میرسد اینک بهار

خوش به حال روزگار

خوش به حال چشمه ها و دشت ها

خوش به حال دانه ها و سبزه ها

خوش به حال غنچه های نیمه باز

خوش به حال دختر میخک که میخندد به ناز

خوش به حال جام لبریز از شراب

خوش به حال آفتاب

فریدون مشیری

حسرت عشق بسان نمکی بر زخم قلب

بی جراحت می چکد خون دل آغشته زهر😢

حال دل می بینم و بر خود ترحم میڪنم

همچو بیماری ڪه بیند رنج بیمار دگر


           

راه گم کرده و با رویی چو ماه آمده ای

مگر ای شاهد گمراه به راه آمده ای

باری این موی سپیدم نگر ای چشم سیاه

گر بپرسیدن این بخت سیاه آمده ای

کشته چاه غمت را نفسی هست هنوز

حذر ای آینه در معرض آه آمده ای

از در کاخ ستم تا به سر کوی وفا

خاکپای تو شوم کاین همه راه آمده ای

چه کنی با من و با کلبه درویشی من

تو که مهمان سراپرده شاه آمده ای

می تپد دل به برم با همه شیر دلی

که چو آهوی حرم شیرنگاه آمده ای

آسمان را ز سر افتاد کلاه خورشید

به سلام تو که خورشید کلاه آمده ای

شهریارا حرم عشق مبارک بادت

که در این سایه دولت به پناه آمده ای

شعرا از خودتونه؟؟

بسیار زیبا هستن بیت ها💖

دل من میتپد از حس غریبانه ی عشق

کاش از سر برود فکر به افسانه ی عشق

دل من پیچک تنهای گل نیلوفر

دل من یاس کبود و گل تنها پرپر

چشم من جز تو نبیند رخ محبوبش را

میدهد شرح دل خسته و آشوبش را

مهلقا روی منی جان منی دلدارم

تو حواست به دلم نیست کجایی یارم

آه ، وقتی تو نبینی دل مجنونم را

تو بگو من چه کنم این دل پرخونم را

با نگاهت غم دل میرود از این دل و جان

من خریدار توام پیش من ای یار بمان

آنید#  

پیش من ای یار بمان❤

ابیات قبل از حافظ و این بیت از خودم فی البداهه گفتم با توجه به بیت شما

شعله ی عشق  تو افتاد به عمق قفسم
 تنگ شد حنجره ام تا که در آمد نفسم

نکند حکم در این است شوم بازیچه
بشنوم نیش سخن از همه حتی ز کسم

دوستت دارم من بود زیقین دلم
همه از عشق تو بوده نه روی هوسم

من توهم زده بودم که عاشق بودی
ناله سر میدهم ازخواب وخیال عبسم

بی سبب در زده ام بردل توخالی تو
من که آلاله نبودم ،همان خاروخسم


ندهم دل به تو باری سر عقل آمده ام  
خنده را سر بدهم بسه دگر غصه بَسَم

می برم شِکوه فلک جور تو را ،می بینی!
میخوری چوب خدا می شود او دادرسم


عشق افسانه شده، مهر و محبت مرده
همه ی ساده دلان گوش به بانگ وجرسم

نازبانو

کسی هرگز نمی داند

چه سازی می زند فردا

چه می دانی تو از امروز

چه می دانم مــن از فردا

همین یک لحظه را دریاب

که فردا قصه اش فرداسـت

سلام بانو جان سپاس از دعوت 🙏❤️

من به توصیف  تو با چنگ ورباب آمده ام

قدحم چشم توشد،مست و خراب آمده ام

توبگو:شور غزل خوانی ام ازمطلع چیست

وجه ی عشق توئی من به سراب آمده ام

نازبانو

کیستی که من این گونه
به اعتماد
نام خود را با تو می گویم
کلید خانه ام را در دستت می گذارم
نان شادی هایم را با تو قسمت می کنم

کیستی که من، اینگونه به جد
در دیار رؤیاهای خویش
با تو درنگ می‌کنم؟

کیستی که من جز او
نمی بینم و نمی یابم

دریای پشت کدام پنجره ای؟
که اینگونه شایدهایم را گرفته ای
زندگی را دوباره جاری نموده ای
پر شور، زیبا و روان

دنیای با تو بودن در اوج همیشه هایم
جان می گیرد
و هر لحظه تعبیری می گردد از
فردایی بی پایان
در تبلور طلوع ماهتاب
باعبور ازتاریکی های سپری شده…

کیستی ای مهربان ترین؟

احسنت ناز بانو جان 😊

بو گئجه ای گوزلیم، سن هارا ویرانه  هارا
باشیما گور نع گلیب ،من هارا میخانه هارا

سازی گورستمه منه،چون اورگیم زاره گلیر
چالما ماهنی هاواسی ،ساز  هارا غمخانه هارا

دئمه،یاددان گِدیلُر،عشق مگر پاس گوتورَر
فَرقیلر واردی بونا، یار هارا، بیگانه هارا

گوزومون یاشینه باخ چَکسم اگر  ناله ی آه
داغ دا اولسا ییخیلار،سئل هارا کاشانه هارا

منی آللاتما گوزل هر دولو جام باده دَئیور
دادمیشام هر ایکیسین ،لب هارا پیمانه هارا

سیناما عاشیقیوی منده داها یوخدو دوزوم
هاوالاندیرما منی، اود هارا پروانه هارا

منه دیوانه اِدیب هر باخیشا ساتما منی
وورما دیل یارَسینی ،داش هارا دیوانه هارا

اوزووَه آلما جانیم گرچه اورک درده گلیب
نظمه چکدیم سوزومی، ناله هارا نامه هارا

نازبانو

جانم مامان؟