شوهرم ادمی هست که به من توجه نمیکنه . محبتی رو که من میخوام بهم نمیده ، بغلم نمیکنه ، هیچوقت نگران من نمیشه حتی وقتی که کرونا گرفتم . هیچوقت دلش برای من تنگ نمیشه. میگه ذاتم اینجوریه.
فک کنم اون قسمت از مغزش که مربوط به درک احساسات هست خراب شده .
فقط براش این مهمه که خودش همیشه تو مرکز توجه باشه و ازش تعریف کنند .
بچه ندارم . میخوام ازش جدا بشم . خسته شدم اینقدر هی منتظر موندم . بارها بهش گفتم من دلم میخواد بهم توجه بیشتری داشته باشی . میگه همینم .
الان اومدم خونه بابام هفته ای یه بار پیام میده دلت تنگ نشده واسم ؟ پشیمون نشدی برگردی؟ من که میدونم دلت با منه برگرد .
یعنی کل تلاشش واسه برگردوندن من همینه . تازه هیچ وقتم نمیگه من دلتنگ تو هستم .
هروقت یه زن و شوهرو میبینم باهم میگن و میخندن حسرت میخورم . شوهرم قیافش خوبه ، درامد خوبی داره ، وصع مالی خوبی داره ، از جهت مالی مشکلی نداریم ، خودم هم شاغلم، تو جمع خیلی شاده ، همش بگو و بخند داره . اینقدر دورش شلوغه اصلا به من توجهی نمیکنه.
الان که میخوام جدا بشم همه میگن حیف زندگی تون هست خیلی به هم میاین . اما خودم حس میکنم دارم عقده ای میشم همش بغض دارم . الانم دلتنگ شم اما یاد بی توجهی هاش که میافتم دلم میگیره .
دعا کنید برام تصمیم درست بگیرم.
