استقلال رو بدست آوردم..ولی آرامش رو برای همیشه از دست دادم.تنهاتر شدم و مظلوم.همیشه در حال ایثار چون چاره دیگه ای ندارم.در واقع تقصیر خونوادم بود اگه اون عشق و علاقه و آزادی و محبت برام فراهم بود با کوچکترین دریچه محبتی خام نمیشدم کورکورانه ازدواج کنم اونم راه دور.و دگمه برگشتی هم نیست و باید ناچارا ادامه بدم به این روال.