دلتنگی ،تنهایی و شاید انتظار...

آغوش تو پایان تمام دلواپسی هاست
همان جایی که تنم آرام میگیرد
دستانم گُر میگیرد
چشم هایم آسمان میشوند
و تصویر تو پرنده ای که بال هایش را
گشوده و مدام دلبری میکند
آغوش تو آغاز نفس کشیدن است
درست همان جایی
که درد ها پایان میبابد...
قلبم به تنت می کوبد...
لبهایم پر میزنند به هوایت
و گیسوانم شکوفه میدهند
از هُرم نفس هایت...
آغوشت چیز عجیبی است
آدم دوست دارد
هزاران بار میانش
جان دهد..
زنده شود...
و باز از نو برایت بمیرد..!

 🍁🍂🍁

چندیست دلم عجیب هوای عطر آغوشت را دارد...
مدام نگاهم به لبخندِ نورانی ات پیچ میخورد و خاطرات پا برهنه یک به یک میان روزمرگی هایم می دوند و مجالِ نفس نمیدهند...
تو خودِ خورشیدی...
تنها کمی پنهان شده ای..
کمی نیستی..
کمی رفته ای...
میدانی جان دلم؟؟!
این روزها، همه جور دیگری یکدیگر را دوست دارند...
نه آنطور که تو دوستمان داشتی...
اصلا تو جورِ دیگری خوب بودی...
مهربان بودی
و سیل بوسه های پشت همت که بر گونه هایمان می نشست جان دیگری داشت...
بوی دیگری داشت...
این سالهای بدون تو نفرین شده اند...
تو رفته ای و هرکس دلش را میان دستانش گرفته گوشه ای دویده..
تو رفته ای و قاب عکسِ لبخندت هنوز هم
امید میکارد میان دل...
اصلا مگر میشود یک نفر این قدر نبودنش دیوانه کننده شود؟؟

سلام 

شمالی هستید ؟

چه دید از من؟

که چون بر هم زدم چشم

چو اشک از دیده‌ی گریانِ من رفت...💔

[وحشی بافقی"

ای‌ که‌ می‌پرسی‌ نشان‌ عشق‌ چیست؟

عشق‌ چیزی‌ جز ظهور مهر نیست‌!

عشق‌ یعنی‌ مهرِ بی‌امّا  اگر

عشق‌ یعنی‌ رفتن‌ با پای‌ سر

عشق‌ یعنی‌ دل‌ تپیدن‌ بهر دوست

عشق‌ یعنی جان‌ من‌ قربان‌ اوست‌

عشق‌ یعنی‌ مستی‌ از چشمان‌ او

بی‌لب‌ و بی‌جرعه، بی‌می، بی‌سبو

عشق‌ یعنی‌ عاشق‌ بی‌زحمتی‌

عشق‌ یعنی‌ بوسه بی‌شهوتی

عشق‌ یار مهربان‌ زندگی‌

بادبان‌ و نردبان‌ زندگی

عشق یعنی‌ دشت‌ گلکاری‌ شده‌

در کویری‌ چشمه‌ای‌ جاری‌ شده‌

یک‌ شقایق‌ در میان‌ دشت‌ خار

باور امکان‌  با یک‌ گل‌ در بهار

عشق، تاب‌ آخرین‌ برگ‌ درخت‌

در خزانی‌ برگریز و زرد و سخت‌

بسیار زیبا👌🏽

بازم به سر زد امشب ای گل هوای رویت
 پایی نمی دهد تا پر وا کنم به سویت
 گیرم قفس شکستم وز دام و دانه جستم
 کو بال آن خود را باز افکنم به کویت
 تا کی چو شمع گریم ای درین شب تار
 چون صبح نوشخندی تا جان دهم به بویت
از حسرتم بموید چنگ شکسته ی دل
 چون باد نو بهاری چنگی زند به مویت
 ای گل در آرزویت جان و جوانی ام رفت
 ترسم بمیرم و باز باشم در آرزویت
از پا فتادگان را دستی بگیر آخر
 تا کی به سر بگردم در راه جست و جویت
 تو ای خیال دلخواه زیباتری از آن ماه
کز اشک شوق دادم یک عمر شست و شویت
 چون سایه در پناه دیوار غم بیاسای
 شادی نمی گشاید ای دل دری به رویت

👤هوشنگ ابتهاج

صفایی بود دیشب با خیالت خلوت مارا

نشستی گوشه ی چشمم,ندیدی ذلت مارا

مرا حیران گرداندی و از کوی دلم رفتی

به دنبالت شدم اما ندیدی محنت مارا

تو آزردی دل منرا من اما عاشقت گشتم

به دور عشق گردیدم,ندیدی سیرت مارا

من از درد دل و ماتم برای تو,همی خواندم

تو با بیرحمی و انکار نخواندی دعوت مارا

شدم مفتون راه تو,شدم مجنون به چشم تو

تو راه خود میرفتی,ندیدی عصمت مارا

من از مهر و وفا بودم سراسر عشق تو بودم

تو دل کندی و رفتی و ندیدی الفت مارا

......آنید....

مشکین برف اومده بوده

درسته

کلبه ای چوبی میان جنگلی دور افتاده...
که پنجره اش رو به آسمان باز شود...
و یک میز کوچک چوبیِ گرد، چسبیده به پنجره...
با دو صندلی که می شود روی آن نشست و تمام
آسمان و سکوت زیبای جنگل را به تماشا نشست
و اگر باد زد...
سرد شد...
پنجره تکانی خورد
به دور از وحشت دستهایمان چفت شوند و تنمان گرم..
فکرش را بکن..!
من باشم...
و تو با آن پیراهن صورتی
همچون شکوفه ای متولد شده در ابتدای بهار
آرام آرام پیش بیایی...
روی صندلی بنشینی
موهایت را پشت گوش بزنی
و شمرده سخن بگویی...
و من محوت شوم!
گویی بهار زود تر از تمام جهان خودش را به کلبه ی چوبیِ من رسانده و شکوفه زده!
فکرش را بکن...
دست در دست یکدیگر چای بنوشیم...
دور از هیاهوی شهرو غلغله ی افکار آدم ها...
تو از روزهای پیش رو بگویی
و من از بیچارگیِ روزهای نداشتنت...
فکرش را بکن!
کلبه ای کوچک و چوبی، میان سکوتِ جنگل
می تواند بسیار وحشت آور شود
اما نه زمانیکه تو هستی و میان بازوانم آرام آرام تاب میخوری
و باران نم نم به پنجره بزند
و بوی نم میان موهایت بپیچد...
فکرش را بکن!
من باشم...
تو باشی..
و دنیای من به آخر برسد..
درست لحظه ی بوسیدن چشم هایت !
فکرش را بکن...
حتی اگر خیالی بیش نباشد
باز هم زیباست
و دیوانه کننده!
این که من باشم
و تو نرفته باشی
و در آغوشم به خواب روی!

🍁🍂🍁

به به

سرماش به هم رسیده😂😂

خوی هم هوا خوبه خنکه