«شعر٩»

چه فتنه بود که حُسنِ تو در جهان انداخت
که یک دَم از تو نظر بَر نمی‌توان انداخت...

سعدی#  

می‌روی و اندر پِیَت دل می‌رود؛

باز می‌آیی و جان می‌پروری...

سعدی#  

خدایا پیکرم آتش گرفته

دل غم پرورم آتش گرفته

شهادت نامه را با خون نوشتم

ولیکن دفترم آتش گرفته

خودم دیدم کنار قتلگاهم

که قلب مادرم آتش گرفته

خودم دیدم کنار نهر علقم

لب آب آورم آتش گرفته

خودم دیدم که از تیر سه شعبه

گلوی اصغرم آتش گرفته

خودم دیدم سکینه داد می زند

که عمه چادرم آتش گرفته

الا ای خواهرم زینب کجایی

لباس دخترم آتش گرفته

ز هرم ناله هل من معینم

صدایم، حنجرم آتش گرفته

یک جهان روضه و یک ماه محرم داری

آه، آقای غریبم چقدر غم داری

تا ابد هم که بخوانند همه مرثیه ات

باز هم روضه‌ی نا خوانده به عالم داری

این همه زائر دلسوخته‌ی خاکت را

از ازل داشته‌ای تا به ابد هم داری

روضه خوان هات زیادند، یکیشان قرآن

مطلع فجر خدا سوره مریم داری

درد دل کن که نماند به دلت، چون پدرت

خواهرت هست کنارت، تو که مَحرم داری

بهترین نوحه ما هست «غریب مادر»

صاحب روضه بگو، بهتر از این دم داری؟

تا که نومید نگردد ز. درت محتاجی

تو هم انگشت هم انگشتر خاتم داری

وقت تدفین تو‌ای شعر غریبی، پسرت

دید در وزن تنت چند هجا کم داری

تا خیمه‌ي تقرّب تو پر کشیده ایم

تو نور محض و ما ز تبار سپیده ایم

آقا اگر «مَصارِعُ عُشّاق» کربلاست

در عاشقی به منزل آخر رسیده ایم

با عطر سیب پیرهنت مست می شویم

شیدائی قبیله‌ي عشق و عقیده ایم

دل بر شکوه جنت الاعلی نبسته ایم

وقتی بهشت را به نگاه تو دیده ایم

در بذل جان به راه تو مشتاق تر ز هم

عشق تو را به قیمت جان ها خریده ایم

لب تشنه ایم و در صف پیکار می‌رویم

وقتی که چشمه چشمه حقیقت چشیده ایم

کی دست می‌کشیم از این طوف عاشقی؟

با آنکه صد جراحت شمشیر دیده ایم

جان می‌دهیم و یک سر مویت نمی‌دهیم

در کربلا حماسه‌ي عشق آفریده ایم

هفتاد و دو صحیفه‌ي با خون نوشته ایم

هفتاد و دو کتیبه‌ي در خون تپیده ایم

در جسم ما هنوز تب جانفشانی است

«هَل مِن مُعِین» بی کسی ات را شنیده ایم

خورشید نیزه ها شدی و در هوای تو

بر روی نیزه مثل ستاره دمیده ایم

خیالم چون کبوتر های وحشی میکند پرواز........!

••

توی اتاقمان آنقدر حرفِ جا مانده ،

آنقدر رویا داریم ،

 که جا برای خودمان نیست ...

آخر غرق می شویم 

میان بغض ها و میان همان حرف های نزده

میان خودمان !

♣️متنی زیبا♣️

آدم‌ها عاشق ما نمی‌‌شوند ، آدم‌ها جذب ما می‌‌شوند.

در لحظه‌ای حساس حرف‌هایی‌ را می‌‌زنیم که شخصی‌ نیاز به شنیدنش داشته.

در یک لحظه ی حساس طوری رفتار می‌‌کنیم که شخص احساس می‌‌کند تمام عمر در انتظار کسی‌ مثل ما بوده 

در یک لحظه ی حساس حضور ما ، وجودِ شخص را طوری کامل می‌‌کند که فکر می‌کند حسی که دارد نامی‌ جز عشق ندارد.

آدم‌ها فکر می‌‌کنند که عاشق شده اند. آدم‌ها فکر می‌‌کنند بدون وجود ما حتی یک روز دوام نمی‌‌آورند. آدم‌ها فکر می‌‌کنند مکمل خود را یافته اند. ... آدم‌ها زیاد فکر می‌‌کنند

آدم‌ها در واقع مجذوب ما میشوند و پس از مدتی‌ که جذابیت ما برایشان عادی شد ، متوجه می‌‌شوند که چقدر جایِ عشق در زندگی‌‌شان خالیست ... می‌‌فهمند در جستجوی عشق‌های واقعی‌ باید ما را ترک کنند

تمامِ حرفِ من اینست که کاش آدم‌ها یاد بگیرند که " عشق پدیده‌ای حس کردنی است نه فکر کردنی " و کاش بفهمند که بعد از رفتنشان ، عشقی‌ را که فکر میکرده اند دارند چه می‌کند با کسانی‌ که حس میکرده اند این عشق واقعی‌ ‌ست.

📝 نیکی‌_فیروزکوهی#  

📕💎💎💎💎💎💎💎

سلام نفسم 

سپاس از این همه اظهار لطف بی منت شما 

ای جانم 

واقعا شکی در لطافت و زیبایی شما نیست 

و از طرفی شکی هم در زیبایی بی حد شعر مهریماه جان نخواهد بود 

مانا باشید 

عرض ادب دوست بزرگوارم 

جسارت بنده رو بابت تاخیر در عرض تسلیت ببخشید 

از صمیم قلب آرزوی آرامش قلبی و صبر برای شما و خانواده محترمتون دارم و رحمت الهی رو برای عزیز از دست رفته تون مسئلت می کنم .

امیدوارم از این پس روی لبهاتون لبخند و در قلبتون شادی باشه 

عرض ادب جیرانم 

سپاس 

تمنای دعا دارم ازتون