«شعر٩»

بیرون کردن آدمهای منفی از زندگیم،

به این معنی نیست که از اونا متنفرم!!

فقط برای خودم ارزش قائلم..

شبی خواهد رسید از راه

که می‌تابد به حیرت ماه

می‌لرزد به غربت برگ

می پوید پریشان، باد

فضا در ابری از اندوه

درختان سر به روی شانه‌های هم

غبارآلود و غمگین

راز واری را به گوش یکدگر

آهسته می گویند

دری را بی‌امان در کوچه‌های دور می کوبند

چراغ خانه‌ای خاموش

درها بسته

هیچ آهنگ پایی نیست

کنار پنجره، نوری، نوایی نیست ...

هراسان سر به ایوان می‌کشاند بید

به جز امواج تاریکی چه خواهد دید؟

مگر امشب، کسی با آسمان، با برگ، با مهتاب

دیداری نخواهد داشت؟

به این مرغی که کوکومی زند تنها

مگر امشب کسی پاسخ نخواهد داد؟

مگر امشب دلی در ماتم مردم نخواهد سوخت

مگر آن طبع شورانگیز، خورشیدی نخواهد زاد؟

کسی اینگونه خاموشی ندارد یاد...

شگفت انگیز نجوایی است!

در و دیوار

به دنبال کسی انگار

می گردند و می‌پرسند:

از همسایه، از کوچه

درخت از ماه

ماه از برگ

برگ از باد!

👤فریدون مشیری

روی بنمای و وجود خودم از یاد ببر

خرمن سوختگان را همه گو باد ببر

ما چو دادیم دل و دیده به طوفان بلا

گو بیا سیل غم و خانه ز بنیاد ببر

زلف چون عنبر خامش که ببوید هیهات

ای دل خام طمع این سخن از یاد ببر

سینه گو شعله آتشکده فارس بکش

دیده گو آب رخ دجله بغداد ببر

دولت پیر مغان باد که باقی سهل است

دیگری گو برو و نام من از یاد ببر

سعی نابرده در این راه به جایی نرسی

مزد اگر می‌طلبی طاعت استاد ببر

روز مرگم نفسی وعده دیدار بده

وان گهم تا به لحد فارغ و آزاد ببر

دوش می‌گفت به مژگان درازت بکشم

یا رب از خاطرش اندیشه بیداد ببر

حافظ اندیشه کن از نازکی خاطر یار

برو از درگهش این ناله و فریاد ببر

👤حافظ

دلخوش باش

به باریکه‌‌ی نوری که از بین چین های پرده،

روی تخت تابیده

به کتاب نیمه‌کاره‌ی روی میز...

به داغی فنجانت در هوای سرد

دلخوش باش؛

به دو صندلی که هنوز روبه‌رو‌ی هم‌اند

به تنظیم کردن زنگ ساعت برای صبح فردا..

به دفترچه‌ی کوچکی

که رویاهایت را نگه‌میدارد!

که معنیِ همین ریزریز های ساده

شاید

‘زندگی ادامه دارد’ باشد .

👤مژده خردمندان

@narngk  

تا می نشینم در غروب چشمهایت

حس می کنم معنای خوب چشمهایت

دیریست شهر خاطرات کهنه من

گردیده مدفون رسوب چشمهایت

وقتی که سر بر شانه هایم می گذاری

گل می کند احساس خوب چشمهایت

تسلیم چشمت می شوم با اینکه ای خوب

خوردم هزاران بار چوب چشمهایت

مرطوب کرده بیت بیت این غزل را

شرجی ترین شعر جنوب چشمهایت

دیونه میکنی منو

خوبه

دیوونه دوس😋

❣این متنو باید با آب طلا نوشت 

در مسجد و در کعبه به دنبال خداییم

از حس خدا در دلمان دور و جداییم

هم مسجدو هم کعبه وهم قبله بهانه است...!!

دقت بکنی نور خدا داخل خانه است

در مسجد و در کعبه به دنبال چه هستی؟

اول تو ببین قلب کسی را نشکستی؟

اینگونه چرا در پی اثبات خداییم؟

همسایه ی ما گشنه و ما سیر بخوابیم

در خلقت ما راز و معمای خدا چیست؟

انسان خودش آیینه یک کعبه مگر نیست؟

برخیز و کمی کعبه ی آمال خودت باش

چنگی به نقابت بزن و مال خودت باش

شاید که بتی در وسط ذهن من و توست

باید بت خود ، با نم باران خدا شست

گویی که خدا در بدن و در تنمان هست

نزدیکتر از خون و رگ گردنمان هست

در پیله ی پروانه مگر دست خدا نیست؟

پیدایش پروانه بگو معجزه کیست؟

باید که در آیینه کمی هم به خود آییم

ما جلوه ای از خلقت زیبای خداییم

هر کس که دلش آینه شد فاقد لکه

در قلب خودش کرده بنا کعبه و مکه..

@nazbanoo8300