«شعر٩»

به تو گفتم که در این دور شدن ناچاری؟

سر به تایید تکان دادی و گفتی آری!

عین مرگ است اگر بی تو بخواهد برود

او که از جان خودت دوست تَرَش می‌داری...🌷🌷🌷

در یاد منی حاجت باغ و چمنم نیست
جایی که تو باشی خبر از خویشتنم نیست

اشکم که به دنبال تو آواره ی شوقم
یارای سفر با تو و رای وطنم نیست

این لحظه چو بارانِ فرو ریخته از برگ
صد گونه سخن هست و مجال سخنم نیست

بدرود تو را انجمنی گرد تو جمع اند
بیرون ز خودم راه در آن انجمنم نیست

دل می تپدم باز درین لحظه ی دیدار
دیدار ‚ چه دیدار ؟ که جان در بدنم نیست

بدرود و سفر خوش به تو آنجا که رهایی ست
من بسته ی دامم ره بیرون شدنم نیست

در ساحل آن شهر تو خوش زی که من اینجا
راهی به جز از سوختن و ساختنم نیست

تا باز کجا موج به ساحل رسد آن روز
روزی که نشانی ز من الا سخنم نیست

🔻محمدرضا_شفیعی_کدکنی

لحظه ای در گذر از خاطره ها
ناخود آگاه دلم یاد تو کرد
خنده آمد به لبم شاد شدم
گویی از قید غم آزاد شدم
هر کجا هستی دوست، دست حق همراهت

گذشته را از دست دادیم 

و آینده از آن مردگان است 

بیا فردا را امروز زندگی کنیم 

تا در سرزمینی که هیچکس 

خودش نیست 

خودمان باشیم....🌻

بعد رفتن آدم ها از زندگیمون،

نه مثل حرفامون "میمیریم از نبودنش"

نه مثل تظاهرمون به همین راحتی

"از چشممون میفته"

باید بپذیریم واقعیت هارو،

رفتن آدم ها مارو وارد

دنیای جدیدی میکنه،

دنیایی پُر از خالی!

دنیایی که قراره از همیشه

محتاط ترمون کنه؛

از همیشه گوشه گیر تر،

جایی بینِ مرگ و زندگی،

من اسمش رو میذارم "دنیای بی قرار"

کاش انقدر باهم خوب باشیم که

پای هیچکس

به این دنیای بی قرار باز نشه!!!😔🌹

یه گوشه ی این شهر یه قصه ی کوتاه

یه کوچه ی بن بست کنار یه ایستگاه

 تنها تو با من همراه تنها تو با من همراه

دردامو گرفتی تا خوب باشه حالم

نذاشتی بگیره هوایه خیالم

 دستات آرامشم داد دستات آرامشم داد

هیشکی نمیبینه بعد از تو میپاشم

پر میشم از خالی دیگه نمیتونم شکله خودم باشم

آیندمو بی تو ندیده میفروشم

میترسم از دوریت از اینکه برداری دستاتو از دوشم

میترسم از دوریت نرو از آغوشم

تکرار اسمته تموم دفترم

 این خونه بعد تو میریزه رو سرم

سایت کم شه بارون میشم

خاموش میشه آتیشم...

خاطرات، چه شيرين و چه تلخ،

هميشه منبع عذاب هستند ...

مرگ همیشه شوکه کننده است! به چشم به‌هم زدنی زندگی می‌پره! به همین سادگی! هیچ جایی واسه قایم شدن نیست. چیزی به عنوان امنیت وجود خارجی نداره!

ممکنه به نظر ضد و نقیض بیاد، اما اکثراً با مرگ اونایی که رابطه‌مونو باهاشون به نهایت رسوندیم راحت‌تر کنار میایم، تا با مرگ کسانی که رابطه‌مون باهاشون به حد رضایت نرسیده، اونایی که کار ناتموم باهاشون داشتیم.

زندگی گذراست، همیشه و برای همه. ما همیشه مرگ را با بدن‌هایمان حمل می‌کنیم. اما احساس کردنش، احساس کردن مرگی خاص با نامی خاص... این چیز دیگری است. همیشه وقتی به نظر می‌رسه کامل زندگی نکردیم، مردن سخت‌تره.

هوای خاطره هایم عجیب طوفانی ست 

که برده از پس خوابم تمام رویا را ...😔

ایداد زِدستِ فلکِ شعبده باز.

شهزاده بِه ذِلت و گدازاده به ناز.

نرگِس زِ بِرهنگی سرافکنده بِه زیر.

صدپیرهنِ حریر پوشیده پیاز.

افسوس که نانِ پخته خامان دارند.

اسبابِ تمام ناتمامان دارند.

انانکه بِه بردگی نمی ارزیدند

اکنون کنیزان و غلامان دارند

برای تو
برای چشمهایت!
برای من
برای دردهایم!
برای ما...
برای اینهمه تنهایی!
ای کاش
خدا کاری کند ...

اینو دیروز هم گذاشتم ولی انقد قشنگه دوست دارم مدام بزارم تا بخونید 😢

افسوس که نامه جوانی طی شد

وان تازه بهار زندگانی دی شد

حالی که ورا نام جوانی گفتند

معلوم نشد که او کی آمد کی شد😕🤔😂

درختی که منم 

تمام برگ هایش را ریخت 

تا تو ماه را 

از میان شاخه هایش 

تماشا کنی...😔

آره خیلی قشنگه منم دوس دارم😥