«شعر4»

وااااااااااااااااااااااای خدا 💃💃💃💃💃🙈🙈🙊😂

من بیشتر 

نازبانو جونم من جواب شما رو دادم ولی گویا ندیدی عشقم 😚😚

ندیدم نه ببخشید

صفحه ۴۱۸ است عشقم 

انقد خاطرت عزیزه ک حتی صفحه اش تو ذهنم هست 

گفتم بگم ک تو اعلانا ب زحمت نیفتی دنبالش بگردی خوشگلم 😘😍😚😚

سلام عزیزم

خیلی ممنونم

هوففففف

چی بهت بگم دختر

بهترم یه کم

ذکر خوبی بود👌👌👌

چگده دلم تنگ‌شده بود 

دوس دارم فقط تو رو ریپ کنم 

اصلا بشین نگات کنم ی دلِ سیر از رنجِ سفر بگم 😂😝😝😝

😂😂😂😂😂

هر لحظه بگو...

ممنون🌹

نگووو تو رو خدا..شرمنده 

اگه میدونستم اینجوری جواب می دادی اصلا جسارت

نمی کردم عزیزم...ببخشم 

فدای دل مهربونت💖💖💖

ببخشید

بخدا از عذاب وجدان خواستم یه مدت کم بیام

با اون کاربری نمیای؟

من بعدا باهات حرف بزنم؟؟؟؟

ببخشید مهری

رفت و از گریه ی طوفانی ام اندیشه نکرد 

چه دلی داشت خدایا که به دریا زد و رفت 

بود آیا که ز دیوانه ی خود یاد کند 

آن که زنجیر به پای دل شیدا زد و رفت؟... 

‌

دیگه تمامت رو برایِ کسی رو نکن

چون وقتی میره.

وقتی براش میشی یه شطرنج حل شده

دیگه فکر حل کردنت ذهنشو درگیر نمیکنه

میره سراغ یه جدول دیگه

همیشه تو رابطه با آدمها برگهای خوبتون رو اوّل رو نکنین

آدمی خصلتش اینه

فکر میکنه وظیفه ست بیشتر ازت انتظار داره؛

وقتی بیشترش از دستت برنمیاد

خودت رو

یادت رو

نامت رو

حتی خاطره هایِ تلخ و شیرینت رو

میبوووسه میزاره کنار....!!

👤فرگل مشتاقی

بارانی که روزها

بالای شهر ایستاده بود

عاقبت بارید

تو بعدِ سال ها به خانه ام می آمدی...

تکلیفِ رنگ موهات

در چشم هام روشن نبود

تکلیفِ مهربانی ، اندوه ، خشم

و چیزهای دیگری که در کمد آماده کرده بودم

تکلیفِ شمع های روی میز

روشن نبود

من و تو بارها

زمان را

در کافه ها و خیابان ها فراموش کرده بودیم

و حالا زمان داشت

از ما انتقام می گرفت

در زدی

باز کردم

سلام کردی

اما صدا نداشتی

به آغوشم کشیدی

اما

سایه ات را دیدم

که دست هایش توی جیبش بود

به اتاق آمدیم

شمع ها را روشن کردم

ولی

هیچ چیز روشن نشد

نور

تاریکی را

پنهان کرده بود...

بعد

بر مبل نشستی

در مبل فرو رفتی

در مبل لرزیدی

در مبل عرق کردی

پنهانی،بر گوشه ی تقویم نوشتم:

نهنگی که در ساحل تقلا می کند

برای دیدن هیچ کس نیامده است

گروس عبدالملکیان