من هیچوقت دنبالِ آدم های دمِ دستی نبودم
از اون آدم ها که تا تقی به توقی میخوره میگن:
دوستت دارم ، عاشقتم ، نه که بد باشه نه ،
احساساتشون دلِ آدم رو گرم نمیکنه..
مثل سراب میمونه
یهو نگاه میکنی میبینی هیچی نیست ،
پشت اون همه حس قلب نبوده ،
حرف بوده..
دوستت دارمش دمِ دستی بوده
معلوم نیست به چند نفر گفته ،
برای چی گفته!
همیشه دنبالِ آدم های دست نیافتنی بودم
از اون آدم ها که وقتی میخوان
حِسشون رو بگن هزار مُدل کلمه و جمله میگن
که پشتِ همشون یه دوستت دارم پنهون شده..
حالا فکر کن اینجور آدم ها وقتی بُلند بگن:
"دوستت دارم"
ته دلت قُرص میشه که برای گفتن
این حرف غرورش رو زمین گذاشته ،
آدمی که از غرورش بگذره از حِسش رد نمیشه...