«شعر4»

چه کنم با غم خویش

گه گهی بغض دلم میترکد

دل تنگم زعطش میسوزد

شانه ای میخواهم

که گذارم سر خود بر رویش

و کنم گریه که شاید کمی آرام شوم

ولی افسوس که نیست...

سلام مهربونم🌹 صبح شما وهمه ی دوستان هم ب خیر وشادی

همیشه چیزهایی که نداشته ام را

بیشتر دوست داشته ام،

همچون تو

که بسیار دوری

که بسیار ندارم ات...

ز درمان‌ها برے گشتم

نخواهم درد را درمان

بمیرم در وفاے تو

ڪه تو درمان درمانے ...!

من می‌روم ز کوی تو،

و دل نمی‌رود

این زورقِ شکسته،

ز ساحل نمی‌رود

طلوع مهر و ماه      میان آغوش ما 

چقدر زیباست این تصویر😍 

می دونم که دنیا خیلی بی رحمه

رو قلب هر دیوونه ای یه زخمه

ای کاش ترس از جدایی با من نبود

درد ما رو اونی که عاشقه میفهمه

بخشی از ترانه دنیای بی رحم با صدای علی زند وکیلی

حوصله ام که سر میرود

دست تنهایی ام که را می گیرم

میبرم رو به روی پنجره

و هر دو چشم انتظاری تمرین می کنیم

از تفأل‌ های حافظ خسته‌ام ،

ای شهریار...

آمدی جانم به قربانت نمی‌آید چرا؟

@nazbanoo8300  

شخصی بود که تمام زندگی اش را با عشق ومحبت پشت سر گذاشته بود و وقتی ازدنیا رفت همه می گفتند به بهشت رفته است .

آدم مهربانی مثل او حتما به بهشت می رفت . در آن زمان بهشت هنوز به مرحله کیفیت فراگیر نرسیده بود.

استقبال از او باتشریفات مناسب انجام نشد ، دختری که باید او را راه می داد نگاه سریعی به لیست انداخت و وقتی نام او را نیافت او را به دوزخ فرستاد.

در دوزخ هیچ کس از آدم دعوت نامه یا کارت شناسایی نمی خواهد هرکس به آنجا برسد می تواند وارد شود.

آن شخص وارد شد و آنجا ماند ، چند روز بعد ابلیس با خشم به دروازه بهشت رفت و یقه پطرس قدیس را گرفت پطرس که نمی دانست ماجرا از چه قرار است پرسید چه شده است؟

ابلیس که از خشم قرمز شده بود گفت : آن شخص را که به دوزخ فرستاده اید آمده و کار و زندگی ما را به هم زده؟

از وقتی که رسیده نشسته و به حرفهای دیگران گوش می دهد ...

در چشم هایشان نگاه می کند ...

به درد و دلشان می رسد

حالا همه دارند در دوزخ با هم گفت وگو می کنند

یکدیگر را در آغوش می کشند و میبوسند

دوزخ جای این کارهانیست.

بیایید و این مرد را پس بگیرید

وقتی راوی قصه اش راتمام کرد با مهربانی به من نگریست و گفت:

با چنان عشقی زندگی کن که حتی اگر بنا به تصادف به دوزخ افتادی

خودشیطان تو را به بهشت بازگرداند.

😭😭😭خیلی دلنشین و غمگینه

خدا به خانوادش صبر بده

امیدوارم 

شبیه قطره بارانی که آهن را نمی فهمد

دلم فرق رفیق و فرق دشمن را نمی فهمد

نگاهی شیشه ای دارم به سنگ مردمک هایت

الفبای دلت معنای «نشکن!» را نمی فهمد