«شعر4»

کسی بیاید

ما را دعوت کند به رفتن

به رفتن

از تمام کسانی که رفته اند

و ما هنوز درون آن ها مانده ایم!🌹

کاش می‌توانست

به رود بیندازد خودش را

ماهی کوچکی که

د‌لش دریا بود و

خانه‌اش برکه

یاد آن عهد که دل در خم گیسوی تو بود

شب من موی تو و روز خوشم روی تو بود

🌷🌾🌷

لب بر لبت

چنانت به درخت بچسبانم به دلتنگى

که درخت شوى

که رفتن اگر بخواهى

نتوانى

که بمانى

ما دیر به دنیا آمده ایم

که زود به زود خسته می شویم

قدیم ها دنیا روی دور تند نبود

قدیم ها می شد عاشق شوی..

خیر نبینی...

سال ها بعد خسته شوی!

نه که خیرندیده باشی از همان سر

و چنگ بیندازی به هر سلامی

تا بل خستگی هایت را بتکانی

تناسخ است یا تکامل؟

که در سی سالگی

هزار سال زندگی کرده ایم!؟🌹

در شعرهای من

ممکن است

ماه، راه شود

و کوه، دریا

اما درد

کماکان

همان است که بود

غمگین نباشید ...
چرا که خوشبختی می‌تواند
از درون تلخ‌ترین روزهای زندگی شما،
زاده شود …
باورکن ...
در تقدیر هر انسانی معجزه‌ای
از طرف خدا تعیین شده
که قطعاً در زندگی،
در زمان مناسب نمایان خواهد شد!
یک شخص خاص ...
یک اتفاق خاص ...
یا یک موهبت خاص ...
منتظر اعجاز خدا در زندگی‌ات باش
بدون ذره ای تردید ...

برو و بگذار پیش از اینکه رفتنت دردی بر دلی بنشاند، خاطره ای پر حسرت شود …

برو و نگذار ماندنت باری بشود بر دوش دل کسی که شکستن غرورت برایش …

از شکستن سکوت آسانتر باشد … عشقت را بردار و برو … خوب برو .....و..… زیبا برو …🌷🌷

ای وای بر اسیری کز یاد رفته باشد
در دام مانده باشد صیاد رفته باشد!
از آهِ دردناکم سازم خبر دلت را
روزی که کوه صبرم بر باد رفته باشد...

حزین-لاهیجی#  

اول رخ خود به ما نبایست نمود
تا آتش ما جای دگر گردد دود
اکنون که نمودی و ربودی دل ما
ناچار ترا دلبر ما باید بود

******

آتش گرفتم در شعله چشمان خیست آخرین بار

نقش تو خیال برنتابد

حسن تو زوال برنتابد

چون روی تو بی نقاب گردد

آفاق جمال برنتابد

عشق رخ تو بابت هر مختصری نیست

وصل لب تو در خور هر بی خبری نیست

هر چند نگه می‌کنم از روی حقیقت

یک لحظه ترا سوی دل ما نظری نیست

بسیار سمرهاست در آفاق ولیکن

دل‌سوزتر از عشق من و تو سمری نیست

آرزویم این است

نتراود اشک از چشم تو هرگز، مگر از شوق زیاد،

نرود لبخند از عمق نگاهت هرگز

و به اندازه ی هرروز تو عاشق باشی

عاشق انکس که تورا میخواهد، و به لبخند تو از خویش رها میابد

و تو را میخواهد به همان اندازه که دلت میخواهد