_بانو
این روزها بانویِ مردی شدن سخت است!
از آن سخت تر بانوی مردی ماندن است...
این روزها مردِ زنی شدن سخت است!
مردِ زنی ماندن سخت تر است...
در عصرِ مُدرنیته و اِبتذال ، باید بشویم آدمِ چند دهه قبل...
باید یکی پیدا شود شبیه آدم هایِ چند دهه قبل...
تا بشود که ما شویم!
بانو؛
باید رُمان هایِ عاشقانه را دوباره مرور کنیم
باید قیدِ دنیایِ مجازی را بزنیم..
بنشینیم پایِ حرف هایِ مادربزرگ ها...
دوباره نوجوان شویم
باید جورِ دیگری بزرگ شویم...
خانه زن می خواهد ، نه مُدل!
زندگی مرد می خواهد،
نه یک حجمِ پف کرده!
و عشق باید دوباره تعریف شود..
جوری که آویزه یِ گوش ها شود
نه اینکه زیرِ دست و پا بیفتد و با هوس ، اشتباه شود...
باید به حالِ این ترسِ از -ما- شدن
که افتاده به جانِ دل ها ، فکری کرد
باید آشتی کرد.
پریسا زابلی پور
🌿||
یک لحظه داغم می کشی
یک دم به باغم می کشی
پیش چراغم می کشی
تا وا شود چشمان من
ای جان پیش از جانها
وی کان پیش از کانها
ای آن پیش از آنها
ای آن من ای آن من
مولانای جان❤
بی پنجره ای ، غریبه ای در وهمی
عشق است اگر از آن نداری سهمی
فهمیدن عشق عاشقی می خواهد
یک روز بزرگ می شوی می فهمی
نمی دونم کیه شاعرش😊
مَثلاً بِهِت بِگه:
وَسایِلاتو جَمع کَن ُ بِریم اَز هَرچی اِنِرژی مَنفیِ تو دُنیا دور شیم . .🌎♥️🍃
🌱|
نه میتونم جلوت این بحثه رو بازش کنم
نه میتونم با غم تنهایی سازش کنم
نه غرور اجازه میده که به تو خواهش کنم
ولی من دلم پر میزنه موهاتو نوازش کنم
|•📚♥️•|
『من درسم را خوب خوانده بودم!
آماده برای کنکوری موفق!
همه چیز داشت خوب پیش میرفت!
از روی برنامهی قبلی، با تستِ ادبیات شروع کردم ...
که ایکاش این کار را نمیکردم!
سوالِ اول آرایه ادبی بود؛
شعری از هوشنگ ابتهاج....
"بسترم ...صدفِ خالیِ یک تنهاییست،
و تو چون مُروارید
گردنآویزِ کسانِ دگری...!"
و نتیجهی این شعر...
کنکوری با رتبهی افتضاح بود...!
راستش من،
سر جلسهی کنکور،
تمامِ داستانهای خُفته در این شعر را به چشم دیدم!
دیدم که اینگونه پریشان شدم!
همه سرگرمِ تست زدن،
و پسرکی سرگردان در خیابان...!
نمیدانم هوشنگ ابتهاج را نبخشم یا مشاور را،
که گفت با ادبیات شروع کن...حتما 100 میزنی!
هیچ کدام فکرِ اینجا را نکرده بودیم که قرار است طراحِ سوال،
با یک شعرِ نیم خطی،
گذشته را گره بزند به آینده!
فدای سرت...
دانشگاه آزاد زیاد هم بد نیست😐
دنیایی که از شعر ساخته میشود
شعر تمامی دلهرههای انسان را به رودی سرشار از زندگی تبدیل میکند و در کوچهها جاری میشود.
شعر از تمامی دنیای ما صادقتر، مهربانتر و سازندهتر است.
دنیایی که با شعر ساخته میشود، دنیایی است که انسان، خودش و همنوعانش را دوست دارد.
یک دوستدار شعر از روستای لیاول علیا
تا فاطمه ست در شریانم، علی مدد
تا مرتضی ست راحت جانم، علی مدد
رمز حیات من پدر و مادر منند
زهراست نبضم و ضربانم علی مدد
🌸♥️
سالروز ازدواج حضرت علی و حضرت فاطمه بر همگی مبارک 🌹😍💖
دوستی تنها چیزی است که هیچ وقت تمام نمیشود.
هر چیز دیگری هم از بین برود، دوست میماند.
این یادت باشد، من همیشه به تو فکر کردهام.
دوستهای زیاد دیگری هم پیدا کردهام اما مثل تو نشدند.
من هنوز هم با آن حسها زندگی میکنم؛
با یاد آن روزها...
تک تک خاطراتم با تو یادم مانده؛
کجاها میرفتیم چه کارها میکردیم، من با تو جوانی را تجربه کردم؛
همراه تو...
آن همه لحظههای خوب با هم داشتیم، آن همه با هم خندیده بودیم....❤
در وصالت اشک شوق و در فراقت اشک غم
پشت و روی سکه ی من هر دو یک تصویر داشت
☘🌷🌷🌷🌷☘
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
4 ثانیه پیش
5 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
