«شعر ٣»

پیش روی من تا چشم یاری میکند دریاست

چراغ ساحل آسودگی ها در افق پیداست

در این ساحل که من افتاده ام خاموش

غمم دریا ، دلم تنهاست

چرا اینجور میکنی؟

جایی که دلتنگی از حد بگذرد

چشم ها به حرف می آیند

با الفبای اشک ، آرام و بی صدا …

#سیاوش_صیاف

میخوام برم خو😂😂😂😂

واااای سوگننننننننننننند لااقل بزار این بمونه

کووووووووووووووفت هنو داره میخنده  

زاده پاییزمـــ

کوله بارم

 کمی حسرت کمی غمـ …

گاهی می نشیند

برگوشه چشمم

کمی نمــ …

که شاید اندوه دل

شود ذره یی کمــ …

نخند بی ادببببببببببببب

اینو بذار بمونه

ما دوستت داریم

دلمون تنگ میشه

😂😂😂😂😂😁😁نهههه ولی ب مرگ خودم دلم واستون تنگ میشه

هوا سرد شده ، دل تو گرم

اما

برای گرم شدن دل تو

 تاوان گزافی دادم

آتش زدن تمام باورهایم

فدای دلت بشم

تحریم ها لغو شد ،

برای من و دل من  ،

که در تحریم حضور و لمس نفس هایت

می سوزیم چه سود ؟؟؟

من؛ شوقِ قدم های رسیدن به تو، هستم!
یک شهر؛ دلش رفت… که من، دل به تو بستم...

آهنگ-حجت-اشرف-زاده#   

چابکسواری آمد و لعبی نمود و رفت

نی نی عقابی آمد و صیدی ربود و رفت

آن آفتاب کشور خوبی چو ماه نو

ظرف مرا به آن می‌تند آزمود و رفت

نقش دگر بتان که نمی‌رفت از نظر

آن به تن به نوک خنجر مژگان زدود و رفت

تیری که در کمان توقف کشیده داست

وقت وداع بر دل ریشم گشود و رفت

حرفی که در حجاب ز گفت و شنود بود

آخر به رمز گفت و به ایما شنود و رفت

از بهر پای بوس وداعی که رویداد

رویم هزار مرتبه بر خاک سود و رفت

افروخت آخر از نگه گرم آتشی

در محتشم نهفته برآورد دود و رفت 

موفق باشید  

باز آی دلبرا که دلم بی قرار توست
وین جان بر لب آمده در انتظار توست

در دست این خمار غمم هیچ چاره نیست
جز باده ای که در قدح غمگسار توست

ساقی به دست باش که این مست می پرست
چون خم ز پا نشست و هنوزش خمار توست

هر سوی موج فتنه گرفته ست و زین میان
آسایشی که هست مرا در کنار توست

سیری مباد سوخته‌ی تشنه کام را
تا جرعه نوش چشمه‌ی شیرین گوار توست

بی چاره دل که غارت عشقش به باد داد
ای دیده خون ببار که این فتنه کار توست

هرگز ز دل امید گل آوردنم نرفت
این شاخ خشک زنده به بوی بهار توست

ای سایه صبر کن که برآید به کام دل
آن آرزو که در دل امیدوار توست

خیلی بدی

بیمعرفت

دوستت دارم