«شعر ٣»

تو برام خورشید بودی توی این دنیای سرد

گونه های خیسمو اشکای تو پاک میکرد

قاف عشقت مقصد ققنوس شد

سوختم خاکسترم را باد برد

عضوعضو پیکرم عضو تو شد

 عضو عضو پیکرم را باد برد...

علیرضا-جهانگیری#

دست شستن از تمام زندگی

چقد این قسمتش زیباست 😊حض کردم،،،،نمیدونم درست نوشتم یانه کلمه حض رو😂

شب فرو می‌افتد

و من تازه می‌شوم

از اشتیاق بارش شبنم

نیلوفرانه

ای آفریننده شبنم و ابر

آیا تشنگی مرا پایان می‌دهی؟

تقدیر چیست؟

سلمان هراتی

همیشه
در ناگهانی ترین لحظه، عزیزترین دارایی مان از دست می رود!

و ما درست همان موقع یادمان می افتد، چقدر “دوستت دارم” هایمان را نگفته ایم، ” از اینکه دارَمت شادترینم” را نگفته ایم..

همیشه دیر یادمان می افتد برای آنچه که داریم با خوشحالی شکر گوییم .

همیشه دیر می شود.‌..

و ما بعدَش، تمامِ اندوهمان از حرف هایی ست که نزده ایم

غم که می آید در و دیوار شاعر می شود

در تو زندانی ترین رفتار شاعر می شود

می نشینی چند تمرین ریاضی حل کنی

خط کش و نقاله و پرگار ، شاعر می شود

تا چه حد این حرفها را می توانی حس کنی

حس کنی دارد دلم بسیار شاعر می شود

تا زمانی با توام ، انگار شاعر نیستم

از تو تا دورم ، دلم انگار شاعر می شود

باز می پرسی چطور اینگونه شاعر شد دلت ؟

تو دلت را جای من بگذار ، شاعر می شود

گرچه می دانم نمی دانی چه دارم می کشم

از تو می گوید دلم هر بار شاعر می شود

زنده یاد نجمه زارع❤

رفیقام یک به یک رفتند

مرا با خود رها کردند

همه خود درد من بودند

گمان کردم که همدردند

سفر بهانه خوبی برای رفتن نیست

نخواه اشک نریزم دلم که آهن نیست

نگو بزرگ شدم گریه کار کوچک هاست

زنی که اشک نریزد قبول کن، زن نیست!

مژگان-عباسلو#  

یادم رفت، بهت بگم که لاله ی ناز منی

یادم رفت، تو عاشقی تو اوج پرواز منی

این دلِ سرسپرده ام، لایق عشق تو نبود

آنچه تو را نگفتمت، ای کاش یادم بود

یادم رفت، نظر کنم به گریه و زار دلم

یادم رفت، گذر کنی از کوچه بازارِ دلم

فدات😙

حظ کردم از تعریفت😊

شما هم داریوش گوش میدین👍

مبارک آن دَمی کایی، 

مرا گویی ز یکتایی:

من آنِ تو، تو آنِ من، 

چرا غمگین و پُر دردی؟ 

❤❤

معنیشو میدونم😂 هی به مخم فشار اوردم گفتم ظ درسته یا ض

با 10،20،30...یکیشو نوشتیم😂

😂😂😂😂 ممنونم که حظ کردی

وقتی گریبان عدم

با دست خلقت می درید
وقتی ابد چشم تو را

پیش از ازل می آفرید
وقتی زمین ناز تو را
در آسمان ها می کشید
وقتی عطش طعم تو را

با اشک هایم می چشید

من عاشق چشمت شدم
نه عقل بود و نه دلی

چیزی نمی دانم از این دیوانگی و عاقلی

یک آن شد این عاشق شدن
دنیا همان یک لحظه بود
آن دم که چشمانت مرا

از عمق چشمانم ربود

وقتی که من عاشق شدم

شیطان به نامم سجده کرد!

آدم زمینی تر شد و
عالم به آدم، سجده کرد!

من بودم و چشمان تو
نه آتشی و نه گلی
چیزی نمی دانم از این دیوانگی و عاقلی