«شعر ٣»

بدترین نوع گریه است؛گریه به یاد خنده های کسی…

من اشعار کودکم رو گفتم نه اونایی که لایک کردید .

اختصاصیه کودک . 

خواست همه چیز را گردن من بیندازد

اینکه بعد از چند سال نخواست بماند

اینکه وفادار نماند به وفای من

اینکه خیانت کرد و با دیگری رفت

آن هم بعد چندین سال...

از اخلاق بدم گفت

از لجبازی هایم

از اینکه حواسم به او نبوده است

از اینکه وقتی نیازم داشت نبودم

میدانی چه شد؟؟

همه را قبول کردم..!!

بحث کردن دیگر فایده ای نداشت

حال با کسی دیگر است

چه چیز را توجیه کنم؟

وقت خودم را تلف نکردم

و به گفتن حرف دلم بسنده کردم

" خدا بزرگ ترین قاضی عالم است...

حق با تو

ولی من هم حق دارم

شکایتم را پیش خودش میبرم

تو بیا با همه مدارکت

من میایم با وفایی که به تو داشتم

با دلی که به تو دلبسته بود

با عشق و محبتی و مهری که همه فقط برای تو بود

با خیالی که شب و روز غرق تو بود

با حواسی که همه پیش تو جمع بود

ببینم اینکه میگویی من بد اخلاق بودم

اینکه میگویی حواسم به تو نبود

اینکه میگویی من بد بودم

همه در برابر خیانت تو یکسان است؟؟

همه در برابر زیر پا گذاشتن قول و قرار هایت یکی هست؟؟

همه در برابر شکستن دل من و له کردن خرده هایش با رفتنت

یکسان است؟؟

این قرار را نمیتوانی کنسل کنی مثل آخرین قرار

که نیامدی و همان موقع بود که در حال....

بگذریم

منتظر دادگاه خودت با دل من باش

چرا که قاضی هم منتظر من و توست..."

علی_رجبی

امید گاهی به خانه ی ما می آید،

به خنده اش بیدار می شویم

دورش می نشینیم

و چای سبز می نوشیم

امید دستان لطیفش را روی سرمان می کشد

و دلداری می دهد

به خاطر مرگ پدر

سل مادر

سرمای بیرون دریچه

امید چون آهنگی آرام ما را آرام می کند

اما پریشان است هنگام رفتن

پاهایش ناتوان

نفسش می گیرد

دردهامان را با خود می برد

"به امید دیدار"

به رسم همیشه می گوید

در آستانه ی در

امید گاهی به خانه ی ما می آید...🍁🍁

وووی ممنون  

غرورم نذاشت بهت بگم قد خدا دوست دارم

حالا نشستم یه گوشه دارم ستاره میشمارم

تنهایی عین یه تبر شکسته برگ و ریشه مو

سوزونده آفت غرور از حالا تا همیشه مو

اگه بهت گفته بودم حالا تو مال من بودی

من تو خیال تو بودم تو تو خیال من بودی

کاشکی میون من و تو تو اون روزا حصار نبود

هیچی میونمون به جز دلای بی قرار نبود

انگار که تقدیر نمی خواست تو در کنار من باشی

منم بهار تو باشم تو هم بهار من باشی

یه خلوت ساکت و سرد انگار اسیرمون شده

نمیشه فکر دیگه کرد ما خیلی دیرمون شده

تو رفتی و حالا دیگه اونور دنیا خونته

انگار نه انگار که کسی اینور آب دیوونته

تقصیر هردومون بوده ما عشق و نشناخته بودیم

فقط یه قصر کاغذی تو رویامون ساخته بودیم

باید یکی از ما دو تا غرور و میذاشت زیر پاش

آروم به اون یکی میگفت یه عاشق واقعی باش

جدایی دستای ما یه اتفاق ساده نیست

سواره هرگز باخبر از غصه پیاده نیست

.................

کس ندانست

که

چون زخم جگر ِسـوز نهانی

سوختم

سـووختم

از حسرت و لب باز نکردم

‌ شفیعی کدکنی❤

زیر باران که به من زل بزنی خواهی دید

فَن تشخیص نَم از چهره‌ی گریان، سخت است ❤

دلم گرفته از این روزها دلم تنگ است

مرا گشایش چندین دریچه کافی نیست

اسیر خاکم و پرواز سرنوشتم بود

چگونه سر کند اینجا ترانه خود را

هزار چشمه فریاد در دلم جوشید

مرا به زاویه باغ عشق مهمان کن

سلمان هراتی

اگر چه عمر تو در انتظار می‌گذرد

بهار فرصت خوبی است گل فشانی را

چه مانده ای به تماشای تیرگی و غبار

تمام چشمه دلان از کنار ما رفتند

دلی که شوق رهایی در اوست ای دل من

بدون واهمه از صد حصار می‌گذرد

سلمان هراتی

سجاده‌ام كجاست؟

این دل گرفتگی مداوم شاید

تأثیر سایه من است

كه این سان گستاخ و سنگوار

سلمان هراتی

دوستان عزیز خواهشا کمتر چت کنید چتم اگه میکنید پستاتونو پاک کنین لطف میکنید نمیخوایم باز این تاپیک هم بترکه 🙏

برای کفشی که

همیشه پایت را می زند

فرقی نمی کند

تو راهت را درست رفته باشی یا اشتباه

هر مسیری را با او

همقدم شوی

باز هم

دست آخر

به تاول های پایت می رسی

‪ ‬

آدم ها هم به کفش ها بی شباهت نیستند

کفشی که همیشه پایت را می زند

آدمی که همیشه آزارت می دهد

هیچ وقت نخواهد فهمید

تو چه دردی را تحمل کردی

تا با او همقدم باشی.

🍀💎💎💥