«شعر ٣»

WHERE ARE YOU GUYS?¿?¿

عجبـ تـلـخـ بود
شیرینیـ دروغـ عاشقـ بودنشـ …

سلام عزیزم میای پی وی؟

این روزها آدم‌ها جرئت ندارند خودشان باشند ..

از احساساتشان بهم بگویند ..

رودر رویِ هم می‌خندند و برای هم از دردها جک می‌سازند در حالی که دل‌شان خون است ..

بعد تمامِ فشارهای روحی‌شان میشود پست های کانال های تلگرامی ...

عکس های لبخندهایی که نهایت تلاششان را می‌کنند تا شاد بنظر بیاید را در اینستاگرامشان می‌گذارند با کپشن هایی دوپهلو ...

تهِ تهِ حرف زدن ها و اعترافات هم شده پیام ناشناس...

این روزها آدم ها خودشان را پشت نقاب هایی پنهان کرده اند ، نقاب هایی که دیگران دوست داشته باشند...

بیچاره خودمان... از ترس پس زده شدن مدفون شده ایم.

فاطمه_خرازی

یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم

در میان لاله و گل آشیانی داشتم

گرد آن شمع طرب می‌سوختم پروانه‌ وار

پای آن سرو روان اشک روانی داشتم

آتشم بر جان ولی از شکوه لب خاموش بود

عشق را از اشک حسرت ترجمانی داشتم

چون سرشک از شوق بودم خاکبوس درگهی

چون غبار از شکر سر بر آستانی داشتم

در خزان با سرو و نسرینم بهاری تازه بود

در زمین با ماه و پروین آسمانی داشتم

درد بی‌عشقی ز جانم برده طاقت ورنه من

داشتم آرام تا آرام جانی داشتم

بلبل طبعم رهی باشد ز تنهایی خموش

نغمه‌ها بودی مرا تا همزبانی داشتم

هر موقع توهم زدی که الماس عشق رو پیدا کردی

بگیرش جلوی خورشید حقیقت

آب شد؟

اوپس!

فقط یه تیکه یخ خوشگل بود!!!

مهریماه

لاله داغدیده را مانم

کشت آفت رسیده را مانم

دست تقدیر از تو دورم کرد

گل از شاخ چیده را مانم

نتوان بر گرفتنم از خک

اشک از رخ چکیده را مانم

پیش خوبانم اعتباری نیست

جنس ارزان خریده را مانم

برق آفت در انتظار من است

سبزه نو دمیده را مانم

تو غزال رمیده را مانی

من کمان خمیده را مانم

بمن افتادگی صفا بخشید

سایه آرمیده را مانم

در نهادم سیاهکاری نیست

پرتو افشان سپیده را مانم

گفتمش ای پری کرامانی ؟

گفت : بخت رمیده را مانم

دلم از داغ او گداخت رهی

لاله داغدیده را مانم

نه راحت از فلک جویم نه دولت از خدا خواهم

و گر پرسی چه می خواهی ؟ ترا خواهم ترا خواهم

نمی خواهم که با سردی چو گل خندم ز بی دردی

دلی چون لاله با داغ محبت آشنا خواهم

چه غم کان نوش لب در ساغرم خونا به میریزد

من از ساقی ستم جویم من از شاهد جفا خواهم

ز شادیها گریزم در پناه نامرادیها

به جای راحت از گردون بلا خواهم بلا خواهم

چنان با جان من ای غم ذر آمیزی که پنداری

تو از عالم مرا خواهی من از عالم ترا خواهم

بسودای محالم ساغر می خنده خواهد زد

اگر پیمانه عیشی درین ماتم سرا خواهم

نیابد تا نشان از خک من ایینه رخساری

رهی خاکستر خود را هم آغوش صبا خواهم

🍊🧡🍃🌼

با عزیزان نیامیزد دل دیوانه ام

در میان آشنایانم ولی بیگانه ام

از سبک روحی گران ایم یه طبع روزگار

در سرای اهل ماتم خنده مستانه ام

نیست در این خکدانم آبروی شبنمی

گر چه بحر مردمی را گوهر یکدانه ام

از چو من آزاده ای الفت بریدن سهل نیست

می رود با چشم گریان سیل از ویرانه ام

آفتاب آهسته بگذارد درین غمخانه پای

تا مبادا چون حباب از هم بریزد خانه ام

بار خاطر نیستم روشندلان را چون غبار

بر بساط سبزه و گل سایه پروانه ام

گرمی دلها بود از ناله جانسوز من

خنده گلها بود از گریه مستانه ام

هم عنانم با صبا سرگشته ام سرگشته ام

همزبانم با پری دیوانه ام دیوانه ام

مشت خکی چیست تا راه مرا بند رهی ؟

گرد از گردون بر آرد همت مردانه ام

🤣😂🍊🍊🧡🍃🌼

گفتی: بگو که با "که" خوشی در نبودِ من؟!

گفتم: کسی به جز تو ندارم؛ حسودِ من!

🤦‍♀️🍊🍃😋💗

مرتضی لطفی